Αλίκη Βουγιουκλάκη

**Aννα** 20.01.10 16:52

Αλίκη Σταματίνα Βουγιουκλάκη

Γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου του 1934 στο Μαρούσι. Τα παιδικά της χρόνια ήταν ιδιαίτερα δύσκολα και φτωχικά. Στα χρόνια της κατοχής ο πατέρας της δολοφονήθηκε. Το τραύμα ήταν πολύ μεγάλο κι έμεινε ανοικτό μέχρι που τον αντάμωσε.

Στο σχολείο διακρίνεται το πλούσιο υποκριτικό της ταλέντο - πρωταγωνιστεί στις περισσότερες θεατρικές, σχολικές παραστάσεις.

Στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, δίνει εξετάσεις κρυφά από την οικογένειά της, το 1952, αφού το επάγγελμα του ηθοποιού το θεωρούσαν ντροπή εκείνο τον καιρό. Η φοίτησή της στη σχολή αποκαλύπτεται. Η Αλίκη όμως ήξερε να παλεύει για τα όνειρά της. Και νίκησε. Έβγαλε τη σχολή, τον Ιούνιο του 1955, με ''Λίαν Καλώς''. Η ίδια, πίστευε ότι το λίαν καλώς την αδικούσε.

Το καλοκαίρι του 1954, πριν ακόμα τελειώσει τη δραματική σχολή κι ενώ επέστρεφε από τις διακοπές της, την κάλεσε ο σπουδαίος ηθοποιός και σκηνοθέτης Νίκος Χατζίσκος για να αντικαταστήσει την Άννα Συνοδινού, που αποχώρησε από το θίασο, στο ρόλο της Ιουλιέτας. Για να παίξει στο έργο χρειάστηκε να πάρει ειδική άδεια από τη σχολή της, έχοντας στη διάθεσή της μόνο τρία μερόνυχτα για να προετοιμαστεί και να μάθει το ρόλο. Η Ιουλιέτα της μπορεί να μην ήταν υπόδειγμα σεξπηρικής ερμηνείας, κοινό και κριτικοί, όμως, χειροκρότησαν την προσπάθειά της.

Στις 18 Ιανουαρίου 1965 παντρεύτηκε με το Δημήτρη Παπαμιχαήλ, συμφοιτητή της στη Δραματική Σχολή και στις 4 Ιουνίου 1969 γεννήθηκε ο γιος τους, Γιάννης. Στις 5 Ιουλίου 1975, οι δύο ηθοποιοί πήραν διαζύγιο λόγω ασυμφωνίας χαρακτήρων. Μαζί πρωταγωνίστησαν σε πολλά κινηματογραφικά και θεατρικά έργα, από τα πιο εμπορικά και πετυχημένα στην ιστορία του ελληνικού θεάματος

Η σημαντική εμπορική κάμψη που σημείωσε από τις αρχές της δεκαετίας του '1970 ο ελληνικός κινηματογράφος ώθησε την Βουγιουκλάκη να ασχοληθεί σχεδόν αποκλειστικά με το θέατρο.

Εισάγει το μιούζικαλ, (άγνωστο μέχρι τότε στην Ελλάδα) με το έργο ''Καμπίρια'', του Νηλ Σάιμον, στον ομώνυμο ρόλο.
Οι επιτυχίες διαδέχονται η μια την άλλη.

Η θεατρική της παρουσία, κλείνει το 1996 με το έργο ''Η Μελωδία της Ευτυχίας'', των Ρότζερς και Χάμερσταϊν, στο ρόλο της Μαρίας.

Η Αλίκη, προσβάλλεται από καρκίνο καλπάζουσας μορφής. ''Δεν το βάζω κάτω. Είμαι παλικάρι. Θα πολεμήσω και θα νικήσω''...

Η αρρώστια όμως, την χτύπησε πισώπλατα. Δεν της άφησε περιθώρια να κοιταχτούν στα μάτια και να αναμετρηθούν αντρίκια... Πέθανε από ατρησία χοληφόρων αγγείων, μια μορφή καρκίνου στο συκώτι.

Ο θάνατός της, μόλις τρεις μέρες μετά από τα γενέθλιά της, βύθισε στο πένθος ολόκληρο τον ελληνισμό.

Κι ήτανε άνοιξη

κι ήτανε μέθη -

Κι ήσουν εσύ

Κι ήτανε νύχτα

κι ήταν χειμώνας

- κι ήμουν εγώ

Κι ήμασταν λίγοι

κι ήμασταν όλοι

- εμείς οι δυο

Κι έξω

γκρεμίζονταν

ένας αιώνας -

ένα θεριό.

Κι ήταν αρώματα

και ξημερώματα

- κι ήσουν εσύ

Κι ήταν οράματα

κι ήταν γεράματα

- κι ήμουν εγώ

Κι έξω

καρφώνανε τα

ξημερώματα,

κάτι ικριώματα

τάφο χτιστό

Για να

κρεμάσουνε ( και

να δοξάσουνε )

κάποιο Χριστό.

Μ. Λουντέμης, Βουκουρέστι, Οκτώβριος '74. Ποίημα αφιερωμένο στην Αλίκη.
Αλίκη Βουγιουκλάκη New-picture