Αλίκη Βουγιουκλάκη

**Aννα** 28.12.10 12:38

Σε μια συνέντευξή της είχε πεί....

"(...)Θα πρέπει να πάμε χρόνια πριν για πολλά χρόνια πριν, για την ώρα που γεννήθηκα κι ας μην πούμε χρόνια για να μη χαλάσουμε το παραμύθι που δεν είναι παραμύθι αλλά αληθινή ιστορία. 'Οταν γεννήθηκα ήμουνα τα πρώτο παιδί στην οικογένεια, δεν έπεσε και μεγάλος ενθουσιασμός. Πρώτο παιδί κορίτσι, η γιαγιά μου βέρα μανιάτισσα, η μητέρα του πατέρα μου πήρε κι έβαλε πλάι στην κούνια μου τρία πιατάκια με γλυκό του κουταλιού. Στο ένα έβαλε βύσσινο, στο άλλο έβαλε νεραντζάκι και στο τρίτο βανίλια, για να τα φάνε οι μοίρες και να 'ναι καλές με το κοριτσάκι που γεννήθηκε στην 20ή Ιουλίου ντάλα καλοκαίρι κάποιο Σαββατόβραδο. Και πράγματι την άλλη μέρα το πρωί τα πιατάκια ήταν άδεια και όλοι είπανε οι μοίρες φάγανε τα γλυκά και θα 'ναι καλές με την Αλίκη. (...) Σε πολύ τρυφερή ηλικία έχασα τον πατέρα μου κι έμεινε η μάνα μου μόνη της με τρία παιδιά: τον Αντώνη, τον Τάκη κι εμένα να τα φέρνει δύσκολα σε δύσκολους καιρούς και τότε είπα ότι οι μοίρες αποκλείεται πάντως να φάγανε τα γλυκά. (...) Τώρα ποιος έφαγε τα γλυκά; Ίσως ο χρόνος, λέτε; Για να είναι τόσο καλός κι ευγενικός μαζί μου; Ποιος ξέρει;"

Η γέννηση της Αλίκης, τα όνειρά της και η δολοφονία του πατέρα της

Η Αλίκη γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου, στο Μαρούσι Αττικής. Μετά από τρεις μέρες αρρώστησε με πνευμονία και αμέσως οι γονείς της, φώναξαν ιερέα να την βαφτίσει. Το όνομα που της έδωσαν: Αλίκη - Σταματίνα.
Από μικρή, άρχισε να ονειρεύεται. Λάτρευε τη Μαίρη Πίκφορντ και την Γκρέτα Γκάρμπο. Μες στην Κατοχή, δολοφονείται ο πατέρας της. Το τραύμα ήταν πολύ μεγάλο κι έμεινε ανοικτό μέχρι που πήγε και τον αντάμωσε. Τα όνειρα όμως της μικρής Αλίκης, παρά τις πολλές δυσκολίες της οικογένειας, συνεχίζονται...
Σε συνέντευξη πάλι είπε ...

''Δεν ντρέπομαι να σας το πω: μεγάλωσα με μεγάλες, με πολύ μεγάλες στερήσεις. Μια μόνη περίπτωση θα σας αναφέρω και θα καταλάβετε. Τον πρώτο χρόνο που φοιτούσα στη Δραματική σχολή, είχα μία μόνο καφέ φούστα και μία μόνο κίτρινη μπλούζα κι οι μόνες μου απουσίες στη Σχολή γραφόντουσαν μόνο όταν πλέναμε την μπλούζα και τη φούστα. Σπούδασα με δανεικά βιβλία και, γενικά, πέρασα τρομερά στερημένα παιδικά χρόνια. Έχω και δύο αδέλφια. Δηλαδή, το όλον, άτομα τέσσερα κι ο μόνος πόρος ζωής, ως πριν επτά χρόνια, μια ψωροσύνταξη. Χρειάζεται να προσθέσω περισσότερα για να σχηματίσετε την εικόνα των παιδικών μου χρόνων'';
("Αλίκη: αυτή είμαι!- Ούτε βεντέτα ούτε Μεσσαλίνα", συνέντευξη που πήρε η ίδια η Αλίκη από τον εαυτό της, στο περιοδικό "Ταχυδρόμος", το 1963)

Πρωταγωνίστρια στο σχολείο - Φοιτήτρια της Δραματικής

Στο σχολείο διακρίνεται το πλούσιο υποκριτικό της ταλέντο - πρωταγωνιστεί στις περισσότερες θεατρικές, σχολικές παραστάσεις.
Στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, δίνει εξετάσεις κρυφά από την οικογένειά της, το 1952, αφού το επάγγελμα του ηθοποιού το θεωρούσαν ντροπή εκείνο τον καιρό. Η φοίτησή της στη σχολή αποκαλύπτεται. Η Αλίκη όμως ήξερε να παλέυει για τα όνειρά της. Και νίκησε. Έβγαλε τη σχολή, τον Ιούνιο του 1955, με ''Λιαν Καλώς''. Η ίδια, πίστευε ότι το λίαν καλώς την αδικούσε.
Πριν ακόμα τελειώσει τη δραματική σχολή και ενώ επέστρεφε από τις καλοκαιρινές διακοπές της, την καλεί ο σπουδαίος ηθοποιός και σκηνοθέτης Νίκος Χατζίσκος για να αντικαταστήσει τη Συνοδινού που αποχώρησε από το θίασο στο ρόλο της Ιουλιέτας. Η Αλίκη, παίρνει άδεια από τη σχολή αφού σαν μαθήτρια που ήταν δεν μπορούσε να παίξει στο θέατρο και παίζει στο έργο. Η Ιουλιέτα της (που μαθαίνει μέσα σε τρία μερόνυχτα) μπορεί να μην ήταν υπόδειγμα σαιξπιρικής ερμηνείας το κοινό όμως και οι κριτικοί χειροκρότησαν την προσπάθειά της.

Ο κινηματογράφος και ο πρώτος πρωταγωνιστικός της ρόλος στο θέατρο

Ακολουθεί ''Το Ποντικάκι'' το 1954, η πρώτη κινηματογραφική ταινία της Αλίκης, η συνεργασία της με το θίασο του Ν. Χατζίσκου που τελιώνει μετά από διαφωνίες ( λόγω του ότι ο θίασος δεν πήγαινε καλά την κατηγόρησαν γουρσούζα, δύστροπη και ότι... τους είχε κάνει μάγια ενώ έφτασαν και στο σημείο να κάνουν αγιασμό για να την ξορκίσουν και να λυθούν τα μάγια! ), η συνεργασία της με το θίασο Κοτοπούλη, το θίασο της Κατερίνας και τέλος με το θίασο του Κ.Μουσούρη ο οποίος την έχρισε πρωταγωνίστρια

[i]Φτασμένη πρωταγωνίστρια πλέον, κάνει δικό της θίασο και ετοιμάζεται για εξάμηνη περιοδεία σε πόλεις και νησιά της Ελλάδας και την Κύπρο. Γυρίζοντας, ανεβάζει το πολυπρόσωπο και πολυδάπανο έργο του Μπ. Σο "Καίσαρας και Κλεοπάτρα", προσπαθώντας να ξεφύγει από τις φαρσοκωμωδίες και τους ελαφρούς ρόλους (τους "ρόλους Αλίκης" όπως της καταμαρτυρούσαν διάφοροι κριτικοί). Η μεγάλη αυτή προσπάθεια όμως της Αλίκης δεν ανταμοίβεται από το κοινό, παρά μόνο από τους κριτικούς. Ο λόγος ήταν κυριώς ένας: το κοινό ταύτισε την Αλίκη με ορισμένους ρόλους και απέρριπτε τους άλλους. Μαζί με την Αλίκη και τους άλλους ηθοποιούς, απέτυχαν και οι άλλοι συντελεστές της παράστασης: σκηνοθεσία, μουσική, σκηνικά, κοστούμια, μετάφραση και χορογραφία.
Το έργο κατεβαίνει αμέσως, η Αλίκη βγάζει τα βαρύτιμα κοστούμια της Κλεοπάτρας και φορεί και πάλι τη σχολική ποδιά στο έργο του Α. Σακελάριου "Χτυποκάρδια στο θρανίο", σε μουσική του Μ. Πλέσσα.

Η Αλίκη θιασάρχης - Οι μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες

Το θιασαρχικό της ντεμπούτο, το κάνει το 1962 με το έργο του Τζ. Μπέρναρντ Σω, ''Καίσαρας και Κλεοπάτρα''. Εντωμεταξύ γνωρίζεται με το Φιλοποίμενα Φοίνο, συνεργάζεται με την εταιρεία του, τη Φίνος - Φιλμ και μαζί κάνουν πολλές από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές επιτυχίες του ελληνικού κινηματογράφου. Το άστρο της, μεσουρανεί ...
Μανταλένα, 1960. Παραγωγή της Φίνος - Φιλμ, σενάριο Γ. Ρούσσου, σκηνοθεσία Ντ. Δημόπουλου και μουσική του Μάνου Χατζιδάκι. Πλάι στο Δ. Παπαμιχαήλ και τον Π. Ζερβό.

Το γύρισμα της ταινίας, στην Αντίπαρο, κράτησε περίπου τρεις μήνες, κατα τους οποίους η Αλίκη, περπατούσε ξυπόλητη στην καυτή άμμο, στα κατσάβραχα, κάτω από το ζεστό ήλιο, έπεφτε με τα ρούχα στη θάλασσα και, μεταξύ άλλων ίππευε και ένα γαϊδούρι που σε μια στιγμή αφηνίασε και παρολίγο να την πετάξει μέσα σε μια χαράδρα, προκαλώντας της μώλωπες, εκδορές σε διάφορα μέρη του σώματος καθώς και διάστρεμμα των μυών και νεύρων του λαιμού και της πλάτης. Ωστόσο, παρά τους μεγάλους πόνους και τις συμβουλές των γιατρών η Αλίκη συνέχισε τα γυρίσματα.
Η Μανταλένα διαγωνίστηκε στο πρώτο κινηματογραφικό φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και χάρισε στην Αλίκη το Βραβείο Α' γυναικείου ρόλου (Μανταλένα), στο Γ. Ρούσσο το Βραβείο καλύτερου σεναρίου και στον Π. Ζερβό το Βραβείο Β' αντρικού ρόλου (ιερέας). Επίσης, εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διεθνές κινηματογραφικό φεστιβάλ των Καννών όπου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις.

Εθνική σταρ - 1ο Βραβείο ερμηνείας Α' Γυναικείου ρόλου στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Ολόκληρη η Ελλάδα βρίσκει στο πρόσωπο της Αλίκης Βουγιουκλάκη τα χρόνια της νιότης. Η Αλίκη είναι το πρώτο ''είδωλο'' που δημιουργείται και λατρεύεται όσο κανένας άλλος στη μεταπολεμική Ελλάδα. Το κοινό, ένδειξη της αγάπης που της τρέφει, την ονομάζει ''εθνική σταρ''...
Το Σεπτέμβριο του 1960, η εξαιρετική ερμηνεία της στη Μανταλένα τής χαρίζει το 1ο Βραβείο ερμηνείας Α' Γυναικείου ρόλου στο Α' Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Η ίδια ταινία εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διεθνές κινηματογραφικό φεστιβάλ των Καννών όπου άφησε πάρα πολύ καλές εντυπώσεις.
Η φήμη της Αλίκης ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο... Σκωτία, Ιταλία, Ισραήλ, Αυστραλία, Τουρκία...
Ο γάμος της με το Δημήτρη Παπαμιχαήλ και η γέννηση του γιου τους

Στις 18 Ιανουαρίου 1965 παντρεύεται το Δημήτρη Παπαμιχαήλ, που ήταν συμφοιτητής της στη δραματική σχολή. Ο γάμος διαρκεί 9 χρόνια ενώ καρπός του γάμου ήταν ο Γιάννης, γιος των δύο ηθοποιών.
Η καριέρα και των δύο ηθοποιών είναι πλέον κοινή ενώ όλα σχεδόν τα θεατρικά και τα κινηματογραφικά έργα τους γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία.

Η τελευταία κινηματογραφική ταινία - Εισαγωγή του μιούζικαλ στην Ελλάδα

Η κινηματογραφική της παρουσία, κλείνει το 1981 με το έργο ''Κατάσκοπος Νέλλη'', σε μια εποχή που ο ελληνικός κινηματογράφος βρίσκεται σε μεγάλη παρακμή.
Από το 1975, η Αλίκη πρωτοτυπεί στον ελληνικό χώρο. Εισάγει το μιούζικαλ, άγνωστο μέχρι τότε στην Ελλάδα με το έργο ''Καμπίρια'', του Νηλ Σάιμον, στον ομώνυμο ρόλο.
Οι επιτυχίες διαδέχονται η μια την άλλη.

Η Μελωδία της Ευτυχίας και το απρόσμενο τέλος

Η θεατρική της παρουσία, κλείνει το 1996 με το έργο ''Η Μελωδία της Ευτυχίας'', των Ρότζερς και Χάμερσταϊν, στο ρόλο της Μαρίας.
Η Αλίκη, προσβάλλεται από καρκίνο καλπάζουσας μορφής. ''Δεν το βάζω κάτω. Είμαι παλικάρι. Θα πολεμήσω και θα νικήσω''... Η αρρώστεια όμως, την χτύπησε πισώπλατα. Δεν της άφησε περιθώρια να κοιταχτούν στα μάτια και να αναμετρηθούν αντρίκια... Ο θάνατός της, μόλις τρεις μέρες μετά από τα γενέθλιά της, βύθισε στο πένθος ολόκληρο τον ελληνισμό.
[/i]