Θεός, άνθρωπος και το γονίδιο της Πίστης

Έν αρχήν ήν ο λόγος", στηρίζει το εδάφιο της Αγίας Γραφής και πάνω δύο δισεκατομμύρια Χριστιανοί σε όλο τον κόσμο δοξάζουν και πιστεύουν στον Θεό πατέρα που ενσαρκώθηκε στο Θεό γιο του, για να λυτρώσει τον κόσμο από την αμαρτία και να υπερνικήσει το θάνατο.Πολλοί ανά τον κόσμο ακολουθούν το δρόμο του Πεφωτισμένου Βούδα, που άφησε το βασιλικό του οίκο για να αναζητήσει το νόημα της οδύνης που αντίκριζε γύρω του. Οι αρχαίοι Έλληνες προσωποποίησαν κάθε φαινόμενο της φύσης σε μια θεότητα.


Τους τοποθέτησαν στην ψηλότερη κορυφή της Ελλάδας, τον Όλυμπο και τους δόξαζαν. Υπάρχουν και κάποιοι που λατρεύουν τον έκπτωτο άγγελο Εωσφόρο, το διάβολο κοινώς, αυτόν που διαβάλλει και συκοφαντεί, σύμφωνα με την ετυμολογική έννοια του όρου. Υπάρχουν πολλών ειδών θρησκείες που ασπάζεται ο άνθρωπος. Εξαρτάται από τη βούληση μα και την πολιτιστική κληρονομιά του. Γιατί πιστεύουμε όμως; Είναι ο φόβος, η αδυναμία ή η ελπίδα που μας κάνει να ζητάμε από κάτι ανώτερο βοήθεια στη δύσκολη για το καθένα μας στιγμή; Γίνεται να εξηγήσουμε τη Πίστη μας; Πίστευε και μη ερεύνα ή πίστευε και μη, ερεύνα; Διφορούμενος ο χρησμός...
Έν αρχήν ην ο λόγος, στηρίζει το εδάφιο της Αγίας Γραφής και πάνω δυο δισεκατομμύρια Χριστιανοί σε όλο τον κόσμο, δοξάζουν και πιστεύουν στον Θεό πατέρα που ενσαρκώθηκε στο Θεό γιο του για να λυτρώσει τον κόσμο από την αμαρτία και να υπερνικήσει το θάνατο. Πολλοί ανά τον κόσμο, ακολουθούν το δρόμο του Πεφωτισμένου Βούδα που άφησε το βασιλικό του οίκο για να αναζητήσει το νόημα της οδύνης που αντίκριζε γύρω του. Οι αρχαίοι Έλληνες προσωποποίησαν κάθε φαινόμενο της φύσης σε μια θεότητα. Τους τοποθέτησαν στη ψηλότερη κορυφή της Ελλάδας, τον Όλυμπο και τους δόξαζαν. Υπάρχουν και κάποιοι που λατρεύουν τον έκπτωτο άγγελο Εωσφόρο, το διάβολο κοινώς, αυτόν που διαβάλει και συκοφαντεί σύμφωνα με την ετυμολογική έννοια του όρου.

Υπάρχουν πολλών ειδών θρησκείες που ασπάζεται ο άνθρωπος. Εξαρτάται από τη βούληση, αλλά και την πολιτιστική κληρονομιά του. Γιατί πιστεύουμε, όμως; Είναι ο φόβος, η αδυναμία ή η ελπίδα που μας κάνει να ζητάμε από κάτι ανώτερο βοήθεια στη δύσκολη για το καθένα μας στιγμή; Γίνεται να εξηγήσουμε την Πίστη μας; Πίστευε και μη ερεύνα ή πίστευε και μη, ερεύνα; Διφορούμενος ο χρησμός...

Η γνώμη της επιστήμης για τη Πίστη
Έρευνες Αμερικανών επιστημόνων μας δείχνουν πως ένα γονίδιο με το όνομα VMAT2 είναι αυτό που ευθύνεται για το πόσο έντονα θρησκευόμενοι είμαστε, μιας και μια συγκεκριμένη παραλλαγή του γονιδίου αυτού συναντάται στους λεγόμενους Θρησκόληπτους, ενώ σε αυτούς που διαθέτουν κάποιον άλλο τύπο του συγκεκριμένου γονιδίου η Θρησκευτική Πίστη είναι φτωχότερη. Πιστεύεται, όμως, πως το γονίδιο αυτό δεν είναι το μόνο το οποίο καθορίζει το πόσο πολύ πιστεύουμε σε κάποιον ανώτερο όν.

Σίγουρα, υπάρχουν κι άλλα που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και δημιουργούν την ανάγκη να πιστέψεις σε κάτι ή κάποιον που σε δημιούργησε και στο τέλος θα σε ανταμείψει για τις πράξεις σου, χαρίζοντάς σου την αιωνιότητα. Το γονίδιο αυτό λοιπόν, δρα σε νευροδιαβιβαστές του εγκεφάλου όπως η σεροτονίνη και η ντοπαμίνη, οι οποίες είναι δυο εκ διαμέτρου αντίθετες περιπτώσεις. Η πρώτη (σεροτονίνη) σχετίζεται με καταστάσεις άγχους και κατάθλιψης και η δεύτερη (ντοπαμίνη) ευφορίας και έκστασης. Ένα στοιχείο που κάνει αυτή την έρευνα να πλησιάζει το αδιάψευστο είναι οι μαρτυρίες των χρηστών ψυχοτρόπων ουσιών -οι οποίοι ισχυρίζονται πως βλέπουν τον Θεό- όπως κοκαΐνης και αμφεταμινών. Οι ουσίες αυτές έχουν την ικανότητα να πλημμυρίζουν τον εγκέφαλο από σεροτονίνη και ντοπαμίνη και συνεπώς να τους κάνουν να βιώνουν μια υπερβατική πραγματικότητα. Κι αφού το γονίδιο αυτό παίζει ρόλο στον έλεγχο αυτών των νευροδιαβιβαστών, παίζει ρόλο και στη κλίση προς τη θρησκεία.

Η περί Θεού αυταπάτη;
Προς Θεού, δεν συνέταξα αυτό το άρθρο για να χαρακτηριστώ ως Άθεη, ούτε για να με αφορίσουν κληρικοί και Δεσποτάδες... Μα διαβάζοντας όλα τα παραπάνω, εύλογο είναι να σκεφτούμε, πως ίσως κι η Πίστη στο Θεό δεν είναι τίποτα άλλο από ένα παιχνίδισμα του εγκεφάλου. Μια θύελλα ορμονών, που σιγά -σιγά αποδεικνύεται πως είμαστε έρμαιά τους. Δεν είναι όμως έτσι. Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στη Πίστη και τη Θρησκεία.

Η Πίστη είναι κάτι βαθύτερα πνευματικό, κάτι που δε μπορείς να αμφισβητείς ή να αποτάξεις αν το αισθάνεσαι πραγματικά. Κάτι που σε κάνει να ευχαριστείς Εκείνον που σου προσέφερε ό,τι έχεις, όποιος και να 'ναι, ό,τι όνομα και να φέρει. Κάτι που μπορεί να σε φθάσει στη Θέωση. Είναι κάτι σίγουρα γονιδιακό, αφού ακολουθεί τον άνθρωπο από τις απαρχές της παρουσίας του στη γη κι έχει σίγουρα εντυπωθεί στο DNA του. Η θρησκεία, από την άλλη, είναι απλά ένα σύνολο κανόνων, ένας θεσμός αν μπορούμε να πούμε, που ίσως δημιουργήθηκε για να ισορροπήσει τις κοινωνικές σχέσεις, να εκμεταλλευτεί τη θέληση του ανθρώπου να πιστεύει στο δημιουργό του, να προσφέρει ενότητα στα μέλη μια κοινωνίας και να συνετίσει ταραξίες "δια του φόβου των Ιουδαίων". Άξιο προσοχής είναι πως όλες οι Θρησκευτικές τελετές γίνονται συλλογικά κι έτσι δυναμώνουν οι δεσμοί μιας κοινωνίας, που πιστεύει στον ίδιο Θεό. Πίστη από συμφέρον; Σε κάθε Θρησκεία, ο θεός έχει διαφορετική υπόσταση και ιστορία.

Οι μουσουλμάνοι πιστεύουν στο Θεό Αλλάχ , οι Χριστιανοί στο Θεό της αγάπης, τον Ιησού Χριστό. Η Πίστη, όμως, παραμένει κοινή και ο ζήλος προς αυτήν φαίνεται να επηρεάζει κατά πολύ τις ζωές των ανθρώπων και να τους υπαγορεύει ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής. Ενώνει πολλούς, διχάζει ακόμα περισσότερους. Στο όνομα της Πίστης οι Ιεροεξεταστές έκαψαν στη πυρά την Ιωάννα της Λωραίνης και στο όνομα του δικού τους θεού οι Ισλαμιστές διεξάγουν τον προσηλυτισμό των πάντων, τη λεγόμενη τζιχάντ. Κι αν είναι αλήθεια όλα αυτά περί του γονιδίου VMAT2 κι ότι αυτό ευθύνεται για τη Πίστη μας, τότε ευθύνεται και για τη νοημοσύνη μας. Γιατί, όσο κι αν είσαι εναρμονισμένος με την ιδέα του θανάτου σου, σε ανακουφίζει να ξέρεις πως η Πίστη σου, μπορεί να σε σώσει από τις επίγειες αμαρτίες σου και να σε οδηγήσει στη μεταθανάτιο ζωή. Εκεί όπου βρίσκονται τα Ιλίσια Πεδία για τους αρχαίους Έλλήνες, ο παράδεισος για τους Χριστιανούς, ο κήπος με το μέλι και το ρύζι για τους Μουσουλμάνους κι η Νιρβάνα για τους Ινδουιστές.