ΑΙΓΥΠΤΟΣ

**Aννα** 19.03.10 22:16

Σε ένα βύθισμα του εδάφους, 18 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, βρίσκεται «απομονωμένη» μέσα στην έρημο η όαση της Σίουα. Υπήρξε σταυροδρόμι των καραβανιών, με μια πόλη που τα παλιά χρόνια την ονόμαζαν Sekhet-am, Γη του Φοίνικα, του βιβλικού καρπού της ερήμου.
Μια νοητή ευθεία 500 χιλιομέτρων τη χωρίζει από το Κάιρο, αλλά ο κανονικός δρόμος είναι 800 χιλιόμετρα. Για το λόγο αυτόν πολλοί προτιμούν να την προσεγγίζουν μέσω Αλεξάνδρειας. Η σημαντικότερη όμως διαδρομή -γνωστή ως Masrabal Istable, δηλαδή Σταθερός Δρόμος- ξεκινάει από την παραλιακή πόλη Μάρσα Ματρούχ. Ο Μέγας Αλέξανδρος λέγεται ότι χρειάστηκε μια εβδομάδα για να διανύσει αυτή την απόσταση. Σήμερα μπορεί κανείς σε μόλις 3 με 4 ώρες να βρεθεί στην πιο απομακρυσμένη από την κοιλάδα του Νείλου όαση, την όαση της Σίουα.
Λέγεται ότι ο πρώτος Ευρωπαίος περιηγητής που έφθασε εδώ, το 1792, ήταν ο Γουίλιαμ Γ. Μπράουν (William Brown). Σήμερα στα δρομάκια της πόλης κυκλοφορούν Ευρωπαίοι, Αμερικανοί, Γιαπωνέζοι με τους χάρτες ανά χείρας αναζητώντας την τοπική μυθοπλασία. Μπορεί ο Μέγας Αλέξανδρος να ήρθε, το 321 π.Χ., μέχρι το Ιερό Μαντείο του Αμμωνος Διός για να χριστεί «υιός του», αλλά ακόμη εκκρεμεί, αρχαιολογικά, ο ισχυρισμός ότι εδώ υπάρχει και ο τάφος του. Από την άλλη, 50.000 Πέρσες στρατιώτες, το 525 π.Χ., άφησαν κυριολεκτικά τα κόκαλά τους στην έρημο, προτού φθάσουν στην όαση, ενώ μια από τις εκατοντάδες πηγές που βρίσκονται εδώ ονομάζεται Juba ή επί το τουριστικότερο Λουτρό της Κλεοπάτρας.
Ετσι, ακούς συχνά στα σουκ της Σίουα τη χαμηλόφωνη απορία κάποιων τουριστών: «Μα ήρθε στ' αλήθεια μέχρι εδώ η Κλεοπάτρα για να πάρει το μπάνιο της»; Πάντως, σε περίπτωση που αποφασίσετε να βουτήξετε σε κάποια από τις ιαματικές πηγές, καλό είναι να έχετε ολόσωμο μαγιό και ακόμα καλύτερα να φοράτε από πάνω μια πουκαμίσα εάν θέλετε να σεβαστείτε τα ήθη της Σίουα. Ενα από τα πράγματα που εντυπωσίασε έναν ντόπιο οδηγό ήταν οι τουρίστριες με μπικίνι. Εδώ σπάνια θα δείτε γυναίκες στο δρόμο και πάντα με μπούργκα -εξαίρεση αποτελούν τα ανύπαντρα κορίτσια που δείχνουν το πρόσωπό τους, φορώντας απαραιτήτως ένα σφιχτοδεμένο μαντίλι- να κάθονται πίσω στην οικογενειακή καρότσα.
Εκτός από τα ποδήλατα, το κάρο -με τα ελαστικά αυτοκινήτου- είναι το πιο διαδεδομένο μεταφορικό μέσο. Στολισμένα με ό,τι φανταχτερό πλαστικό διακοσμητικό μπορούν να βρουν και χάντρες, έχουν επιπλέον μια μικρή τέντα, στην περίπτωση που εκτελούν χρέη ταξί.
Ωστόσο, όαση κατ' αρχήν σημαίνει νερό, δηλαδή ζωή στη μέση της ερήμου. Και φοίνικες, το ιερό δέντρο των Ασσυρίων και των Βαβυλωνίων που υπήρξε σύμβολο, πλούσια προικισμένο με θεϊκές ευλογίες. Ευδοκίμησε πριν από χιλιάδες χρόνια στη Μεσοποταμία, στο Δέλτα του Ευφράτη και ο μέσος όρος ζωής του είναι δύο αιώνες! Λέγεται ότι οι Αραβες το διέδωσαν στις βόρειες ακτές της Αφρικής και στην Ισπανία. Μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί πάνω από 3.000 ποικιλίες και κάθε χώρα εφευρίσκει για τον καρπό ένα ξεχωριστό όνομα. Στο Ιράκ τον αποκαλούν hallawi, στη Σαουδική Αραβία khulas, στην Αλγερία που καταναλώνεται ξερός degla beida και στην Τυνησία η ποικιλία allig είναι ιδανική για τη ζαχαροπλαστική.
Στην Αίγυπτο η χουρμαδιά έδωσε μορφή σε κίονες, παραπέμποντας στο Δέντρο της Ζωής και κατ' επέκταση στο «στήριγμα» του κόσμου. Ο phoenix dactylifera, δακτυλοφόρος στα ελληνικά, κυβερνάει τη ζωή των κατοίκων της Σίουα και τον καρπό του εδώ τον ονομάζουν deglet nour (Δάχτυλο του Φωτός). Πρόσφατα δε οι ντόπιοι, με ένα πονηρό χαμόγελο, τον αποκαλούν «viagra της Σίουα», θεωρώντας ότι εκτός από θρεπτικές έχει και αφροδισιακές ιδιότητες. Οι 300.000 χουρμαδιές, μαζί με τα 70.000 λιόδεντρα αποτελούν τις βασικές ασχολίες αυτού του κατ' εξοχήν αγροτικού πληθυσμού. Κάτω από την προστατευτική σκιά του φοινικόδασους βρίσκουν εύφορο έδαφος τα τρυφερά κηπευτικά και δροσίζονται από τα κανάλια του νερού, που τρέχουν ανάμεσα στους φοίνικες.
ΑΙΓΥΠΤΟΣ 29-02-08_223913_91

Ο λυρισμός της Ανατολής εφευρίσκει χίλιες λέξεις για να περιγράψει τον κεχριμπαρένιο καρπό -την ευλογία των θεών, την πρόγευση του Παραδείσου…- που αναφέρεται συχνά από τον Προφήτη στο Κοράνι.Την άνοιξη οι αρσενικοί φοίνικες γεμίζουν από τις λευκοντυμένες σιλουέτες των ντόπιων που σκαρφαλώνουν, για να βρουν τους σπόρους που θα γονιμοποιήσουν τα θηλυκά δέντρα. Στα μέσα του φθινοπώρου είναι η εποχή της «κεχριμπαρένιας βροχής», όταν οι καρποί πέφτουν στο έδαφος πάνω σε ένα στρώμα από φύλλα φοινικιάς, μια «βροχή» από μικρούς, χοντρούς, στρογγυλούς, μακρόστενους… χουρμάδες που ανάλογα με το είδος διαφοροποιείται και η γεύση. Μετά τη συγκομιδή παραμένουν στο έδαφος για να ολοκληρωθεί η ωρίμαση και μαζεύονται από γυναικεία χέρια.
Η πρώτη ποιότητα φεύγει κατευθείαν για εξαγωγή, η δεύτερη καταναλώνεται από τους ντόπιους και με τη φύρα ταΐζουν τα ζώα. Η κάθε χουρμαδιά δίνει μέχρι και 100 κιλά καρπό, που ωριμάζει με τη βοήθεια του θεού Ρα, γιατί εδώ λένε ότι «έχει τα πόδια της στο νερό και το κεφάλι στη φωτιά». Οσο πιο καυτός ο ήλιος και ο αέρας ξηρός τόσο πιο ψηλά ανεβαίνει ο κορμός και πιο γλυκός γίνεται ο καρπός.
Τα ώριμα φρούτα τρώγονται φρέσκα, αποξηραμένα ή αλευροποιούνται. Για τα παιδιά είναι η γλυκιά «καραμέλα» που μασουλάνε και με το αλεύρι οι γυναίκες φτιάχνουν χουρμαδόψωμο, ενώ τα φοινίκια ανακατεύονται συχνά με τα άλλα υλικά στην ταζίν, το σκεύος μαγειρικής τους. Ομως και στο τετράδιο των συνταγών της Χαρίκλειας Καβάφη -της μητέρας του ποιητή- υπήρχε μια συνταγή με τίτλο «Χουρμάδες Γλυκό» που το έφτιαχναν πάντα του Θωμά. Ωστόσο, το φοινικόδασος δεν δίνει μόνο τους καρπούς και τη σκιερή προστασία του. Στη Σίουα, ακόμα και σήμερα, πολλά σπίτια είναι φτιαγμένα από λάσπη και κορμούς φοινικόδεντρων. Οι κορμοί γίνονται δοκάρια, με το φύλλωμα πλέκονται στέγες, σκιερά υπόστεγα και φράχτες, με τις βέργες κατασκευάζονται έπιπλα και το στέλεχος των φυλλωμάτων το χρησιμοποιούν για καύσιμη ύλη. Τίποτα δεν πάει χαμένο.
Μόνο που ο πηλός (Kershif), στον τόπο αυτό που η βροχή είναι σχεδόν άγνωστη, πρόδωσε το κάστρο Σάλι το 1926. Μέσα στο κάστρο με τις τρεις πύλες οι Βέρβεροι κάτοικοι οχυρώθηκαν αιώνες πριν, το 1203, για να γλιτώσουν από τις επιδρομές των Βεδουίνων. Τότε είχαν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν την αρχαία πόλη τους Αγκούρμι και έχτισαν το Σάλι -που σημαίνει απλώς «πόλη»- ζητώντας ασφάλεια. Με τα χρόνια ο πληθυσμός αυξανόταν και προσέθεταν πανωσηκώματα, που έφθαναν τους τέσσερις και πέντε ορόφους. Τρεις μέρες ασταμάτητης βροχόπτωσης όμως, το 1926, στάθηκαν ικανές να αφήσουν τους κατοίκους άστεγους. Τότε ξεκίνησαν να χτίζουν εκτός των τειχών.
Σήμερα το Σάλι είναι ένα σουρεαλιστικά μισολιωμένο φρούριο που τη νύχτα φωταγωγείται υπέρλαμπρα, σαν σκηνικό του σινεμά. Πλάι στα ερείπιά του, απλωμένες πολύχρωμες μπουγάδες. Οσο για τους κατοίκους, Βέρβεροι και Βεδουίνοι συνυπάρχουν πλέον -έχοντας όμως ακόμα μια ψυχρότητα στις σχέσεις τους- και μιλούν μια δική τους διάλεκτο, την amazigh. Από την άλλη, ο τουρισμός αναπτύσσεται και σε όποιο επάγγελμα έχει σχέση με αυτόν εργάζονται κυρίως «ξενομερίτες», όπως τους αποκαλούν οι ντόπιοι, δηλαδή Αιγύπτιοι που έχουν έρθει από την κοιλάδα του Νείλου.
Ο Mounir S. Neamatalla -πρόεδρος της EQI, μιας ιδιωτικής εταιρείας που ασχολείται με την ανάπτυξη περιοχών της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής- είναι ο πρωτοπόρος του οικοτουρισμού στην περιοχή. Δημιούργησε, για όσους θέλουν να μείνουν στην καρδιά της Σίουα, το Shali Lodge με τις οκτώ σουίτες. Το άλλο δημιούργημά του βρίσκεται στους πρόποδες του Λευκού Ορους, με θέα πάνω από τις κορυφές των φοινικόδεντρων. Το Adrere Amellal Oasis, το οποίο έχει ήδη παρουσιαστεί αναλυτικά στο παρελθόν (τ. 26).
Για τον Γάλλο ερευνητή της κοινωνικής ανθρωπολογίας, Vincent Battesti, μοναδική εμπειρία υπήρξε η -επί τέσσερα χρόνια- μελέτη των κατοίκων των οάσεων. Πώς βλέπει άραγε ένας Σιουανός αγρότης τους τουρίστες;
«Δεν μπορώ να καταλάβω δύο πράγματα σε σχέση με τους τουρίστες. Το ένα είναι η μανία τους να πηγαίνουν βόλτα στο «κενό» της ερήμου και το άλλο η ανάγκη τους να ανεβαίνουν στα γύρω υψώματα για να βλέπουν την όαση από ψηλά» του εξομολογήθηκε και πρόσθεσε: «Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να ανέβω ψηλά για να δω κάτι που το γνωρίζω ήδη, τόσο καλά, από τα χαμηλά», είπε.
Εξηγώντας έτσι τη δική του οπτική, αυτή του καλλιεργητή που σκαρφαλώνει κάθε άνοιξη στις κορυφές των φοινικόδεντρων για να τους γονιμοποιήσει και το φθινόπωρο για να «τρυγήσει» τους καρπούς. Στο μεσοδιάστημα δουλεύει, σε απόσταση αναπνοής από τη γη, σκυμμένος πάνω από το μποστάνι του.

memo
MΕΤΑΒΑΣΗ
Δεν υπάρχουν πτήσεις για την όαση της Σίουα. Ο καλύτερος τρόπος για να πάτε εκεί είναι οδικώς, νοικιάζοντας αυτοκίνητο από το Κάιρο ή την Αλεξάνδρεια, είτε χρησιμοποιώντας λεωφορείο.
ΔΙΑΜΟΝΗ
Shali Lodge, Τ/011.20464601299, e-mail: info@eqi.com.eg
Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε τα εξαιρετικά μαγειρεμένα πιάτα των Βερβέρων, στο εστιατόριο του lodge, Kenooz Siwa.
Adrere Amellal Oasis (Τ/011.20027367879, www.adrereamellal.net, e-mail: info@eqi.com.eg)
Xωμάτινο ecolodge ξενοδοχείο, 25 χλμ. έξω από τη Σίουα. Το 2005 βρέθηκε στη 2η θέση της Πράσινης Λίστας των καλύτερων θερέτρων του Conde Nast Traveler.
ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Η καλύτερη εποχή για να ταξιδέψει κανείς στη Σίουα είναι από Νοέμβριο μέχρι Απρίλιο. Προσοχή, τα βράδια όμως κάνει κρύο. Επισκεφθείτε το μουσείο με τις βερβέρικες έθνικ φορεσιές, το The House of Siwa Museum,στην καρδιά της Σίουα. Ανοιχτό καθημερινά, εκτός Παρασκευής.Μην ξεχνάτε ότι οι κάτοικοι της περιοχής είναι μουσουλμάνοι και δεν σερβίρουν αλκοόλ.Στην κεντρική πλατεία θα βρείτε μαγαζάκια με παραδοσιακά υφάσματα, χαλιά, κεραμικά, αλλά στο δρόμο θα συναντήσετε παιδάκια που θα προσπαθούν να σας πουλήσουν τις χειροτεχνίες τους.
συνταγές με χουρμάδες
Σε κάποιες από τις παρακάτω συνταγές θα χρειαστείτε πάστα από χουρμάδες (υπάρχουν πολλών ειδών).
Υλικά (για 4 άτομα)
• 500 γρ. πάστα από χουρμάδες
• 4 κουτ. της σούπας αλεύρι
• 4 κουτ. της σούπας βούτυρο
• 2 ποτήρια νερού γάλα
• 8 ασπράδια αυγών
• 3 κρόκοι αυγών
• 1 κουτ. καφέ βανίλια
Εκτέλεση
• Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200° C.
• Σε μέτρια φωτιά ανακατεύουμε το βούτυρο με το αλεύρι.
• Ρίχνουμε λίγο λίγο το γάλα, μέχρι να γίνει η μπεσαμέλ.
• Κατόπιν προσθέτουμε σταδιακά την πάστα από χουρμάδες και ανακατεύουμε συνεχώς, με συρμάτινο αναδευτήρα, έως ότου ομογενοποιηθεί το μείγμα.
• Αποσύρουμε το μείγμα από τη φωτιά και το αφήνουμε να κρυώσει λίγο.
• Προσθέτουμε τους 3 κρόκους αυγών.
• Βουτυρώνουμε μια φόρμα για σουφλέ και τη βάζουμε, για λίγο, στην άκρη.
• Σε ένα μπολ χτυπάμε τα ασπράδια μέχρι να γίνουν μαρέγκα, προσθέτουμε τη βανίλια και τα χτυπάμε λίγο ακόμα.
• Ρίχνουμε σε δύο δόσεις το μείγμα με τους χουρμάδες, μέσα στα χτυπημένα ασπράδια και ανακατεύουμε απαλά μέχρι να ομογενοποιηθεί.
• Μεταφέρουμε το μείγμα στη φόρμα του σουφλέ.
• Ψήνουμε στο φούρνο στους 180° C για περίπου 30 λεπτά. Το γλυκό μας θα είναι έτοιμο όταν η επιφάνειά του έχει ροδοκοκκινίσει καλά και το εσωτερικό παραμένει μαλακό.Αναζητήστε την σε έθνικ μπακάλικα. Εάν δεν την βρείτε, φτιάξτε την στο σπίτι ακολουθώντας τη συνταγή που δίνουμε.
Υλικά (για 6 άτομα)
•1 πάπια 3 κιλά, 2 κρεμμύδια, 1 σκελίδα σκόρδο, 2 καρότα, 2 ντομάτες,
•1 φλούδα κανέλας, 1 κιλό φρέσκους χουρμάδες, 1 κιλό κολοκύθα κόκκινη κομμένη σε ψιλά στικς(en julienne),
•250 ml ελαιόλαδο,
•1/2 μπουκάλι κρασί Βουργουνδίας ή 1/2 μπουκάλι ξηρό κόκκινο μακεδονικό, 1/2 λίτρο ζωμό πουλερικών (από κύβο),
•1 μπουκέτο μυρωδικών (λίγο θυμάρι, ένα δαφνόφυλλο και 3 κλωναράκια μαϊντανό),
•1 πρέζα σκόρδο σε σκόνη
Εκτέλεση 1. Αλατοπιπερώνουμε εσωτερικά και εξωτερικά την πάπια. 2. Σε μια κατσαρόλα
με 200 ml ελαιόλαδο, τσιγαρίζουμε την πάπια απ' όλες τις πλευρές. 3. Την βάζουμε σε ένα ταψί και προσθέτουμε τα καρότα, τα κρεμμύδια, το σκόρδο, τις ντομάτες, κανέλα και 750 γρ. χουρμάδες (χωρίς το κουκούτσι). 4. Ψήνουμε την πάπια στο φούρνο στους 200° C, για περίπου μιάμιση ώρα μέχρι να γίνει τραγανή. 5. Βγάζουμε την πάπια από το ταψί. 6. Στο ταψί ρίχνουμε το κρασί, το ζωμό πουλερικών, προσθέτουμε το μπουκέτο των μυρωδικών και το βάζουμε στο φούρνο να πάρει μια βράση. 7. Κατόπιν σουρώνουμε τη σάλτσα, αλατοπιπερώνουμε και φροντίζουμε να παραμείνει ζεστή. 8. Σοτάρουμε την κομμένη σε ψιλά στικς κολοκύθα με

το υπόλοιπο ελαιόλαδο που μας περίσσεψε, αλατοπιπερώνουμε, ρίχνουμε μια πρέζα σκόρδο τριμμένο και μαγειρεύουμε για 3 - 4 λεπτά ακόμα. 9. Σε μια πιατέλα τοποθετούμε την πάπια και την γαρνίρουμε με τα κομμάτια κολοκύθας και τους υπόλοιπους -σοταρισμένους- χουρμάδες. 10. Συνοδεύουμε την πιατέλα με τη σάλτσα που έχουμε βάλει νωρίτερα σε μια σαλτσιέρα.
* Συνταγή από το ξενοδοχείο Adrere Amellal.
Πάστα από χουρμάδες
Υλικά
• 500 γρ. χουρμάδες,
• 1 φλιτζάνι τσαγιού σπορέλαιο, 1 κουτ. σούπας μέλι, 1 κουτ. σούπας πορτοκαλόνερο*,
• 1/2 κουτ. καφέ τριμμένη κανέλα,
• 1 πρέζα γαρίφαλα, 1 πρέζα μπαχαρικό kebbaba (Cubebe)**, 1 ή 2 κουτ. σούπας σπόρους σουσαμιού και τριμμένα αμύγδαλα (προαιρετικά).
Εκτέλεση 1. Καθαρίζουμε τους χουρμάδες, βγάζουμε το κουκούτσι, τη φλούδα και τα σκληρά υπολείμματα.
• Τους ψήνουμε στον ατμό για 15 λεπτά.
• Τους ρίχνουμε σε ένα μπολ και αρχίζουμε το ανακάτεμα.
• Προσθέτουμε 2 κουταλιές σούπας σπορέλαιο, το πορτοκαλόνερο, την κανέλα, τα γαρίφαλα, την kebbaba και το μέλι. 5. Ζυμώνουμε καλά μέχρι να σφίξει το μείγμα, μουλιάζοντας -όποτε είναι απαραίτητο- τα χέρια μας με λάδι.
Συμβουλή: Εάν δεν χρησιμοποιήσουμε όλη την ποσότητα, το υπόλοιπο το αποθηκεύουμε σε ένα βάζο και το σκεπάζουμε με λίγο σπορέλαιο προκειμένου να το διατηρήσουμε για λίγες μέρες ακόμα.
* Το πορτοκαλόνερο το βρίσκουμε σε μαγαζιά που πωλούν λιβανέζικα προϊόντα. ** Το kebbaba (Cubebe), ένα είδος πιπεριού με ελαφρώς ξινή και καυτερή γεύση, μπορούμε να το βρούμε στο κατάστημα Eλιξίριον, Ευριπίδου 21, Τ/210-32.15.141.
Συνταγή από το ξενοδοχείο Adrere Amellal.
Πούρα του Φαραώ
Υλικά (12 πούρα για 4 άτομα)
•12 φύλλα κρούστας, 200 γρ. πάστα από χουρμάδες, λίγα καρύδια και αμύγδαλα τριμμένα, λιωμένο βούτυρο, μέλι
Για τη σάλτσα πορτοκαλιού
• 1 λίτρο φρεσκοστυμμένο χυμό πορτοκαλιού, 350 γρ. ζάχαρη,
•1 σταγόνα αμυγδαλέλαιο
•10 γρ. κορν φλάουρ
Εκτέλεση Μέσα σε μια κατσαρόλα και σε χαμηλή φωτιά ανακατεύουμε την πάστα μέχρι να γίνει ελαφρώς μαλακιά.
• Προσθέτουμε, κατά βούληση, το μείγμα καρυδιού - αμυγδάλων.
• Απλώνουμε τα φύλλα κρούστας σε μια επιφάνεια και τα κόβουμε σε λωρίδες πάχους 10 εκατοστών.
• Διπλώνουμε κάθε λωρίδα στη μέση, τη βουτυρώνουμε και την ξαναδιπλώνουμε άλλη μια φορά.
• Βάζουμε στο κέντρο κάθε διπλωμένης λωρίδας μια κουταλιά από το μείγμα (καρύδια - αμύγδαλα - πάστα χουρμά) και τις τυλίγουμε σε «πούρα».
• Τα τοποθετούμε σε ένα βουτυρωμένο σκεύος και τα βάζουμε σε έναν ήδη προθερμασμένο φούρνο (180° C) για να ροδίσουν και να γίνουν τραγανά. 7. Μόλις τα σερβίρουμε, τα περιχύνουμε από πάνω με το μέλι.
Για τη σάλτσα
• Κρατάμε 10 ml χυμό πορτοκαλιού.
• Βράζουμε τον υπόλοιπο χυμό πορτοκαλιού με τη ζάχαρη. Το αφήνουμε να σιγοβράσει σε χαμηλή φωτιά, μέχρι να μείνει η μισή ποσότητα.
• Προσθέτουμε το ήδη διαλυμένο κορν φλάουρ, το αμυγδαλέλαιο και τα 10 ml χυμό πορτοκαλιού. «Δένουμε» το μείγμα και το αφήνουμε στη φωτιά για 3 - 4 λεπτά.
• Αποσύρουμε από τη φωτιά το σκεύος και περιμένουμε να κρυώσει. Συνοδεύουμε τα «πούρα» με τη σάλτσα. * Συνταγή από το ξενοδοχείο Adrere Amellal.

http://trans.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_taxworld_1_29/02/2008_223913