80 εκατ. ευρώ για έργο που δεν έγινε ποτέ

**Aννα** 12.01.10 23:55

Ακόμη και τα «νεκρά δημόσια έργα» παράγουν χρήμα. Μπορεί η κοινή λογική να λέει ότι δεν μπορείς να βγάλεις δεκάδες εκατομμύρια ευρώ από ένα έργο που δεν έγινε και ούτε πρόκειται να γίνει, αλλά η λογική των εργολάβων λέει ακριβώς το αντίθετο.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η υποθαλάσσια οδός της Θεσσαλονίκης, που, ενώ η κατασκευή της ακυρώθηκε πανηγυρικά και από την προηγούμενη και από τη νέα κυβέρνηση, το ελληνικό Δημόσιο κινδυνεύει να κληθεί να καταβάλει 70-80 εκατ. ευρώ.

Και αφού όλα είναι δυνατά για τις τεχνικές εταιρείες στη χώρα μας, η κοινοπραξία Θερμαϊκή Οδός ΑΕ καθώς και η Αρχιρόδων group ζητούν να αποζημιωθούν για το ότι, με βάση την επικείμενη έναρξη κατασκευής του έργου, άνοιξαν μέρος των απαιτούμενων εργοταξίων και χωρίς να εκτελέσουν ούτε σπιθαμή… ξόδεψαν, ούτε λίγο ούτε πολύ, αυτά τα 70-80 εκατ. ευρώ. Έτσι, με το αιτιολογικό ότι για την ακύρωση του έργου δεν ευθύνονται οι ίδιες αλλά οι επιλογές των κυβερνήσεων, ζητούν να τους επιστραφούν τα χρήματα, που υποτίθεται ότι δαπάνησαν.

Το καλύτερο όλων είναι ότι, ενώ το έργο είχε ακυρωθεί, κανείς από το ΥΠΕΧΩΔΕ του κ. Σουφλιά δεν μπήκε στον κόπο να στείλει τα απαραίτητα έγγραφα για να διαλυθεί και επισήμως το όποιο… εργοτάξιο. Έτσι, τώρα, οι τεχνικές εταιρείες που συμμετείχαν, υποστηρίζουν ότι το διατήρησαν ανοικτό για έναν επιπλέον χρόνο μετά την ακύρωση του έργου, έχοντας εξαιρετικά υψηλά κόστη για το… τίποτα.

Η υποθαλάσσια της Θεσσαλονίκης είχε δοθεί με σύμβαση παραχώρησης, όπως και τα Τέμπη, και επίσης είχε ανατεθεί για έλεγχο και εποπτεία στην ΕΓΝΑΤΙΑ ΑΕ. Η τελευταία ανέθεσε στον τομέα παραχώρησης έργων που είχε δημιουργήσει, να επωμισθεί το βάρος της καλής εκτέλεσης του έργου. Έτσι, η «τριάδα των Τεμπών», δηλαδή οι υπηρεσιακοί παράγοντες, που… αδράνησαν με τα γνωστά αποτελέσματα (Καβαλέρια, Σαρίδη, Δανιήλ) εμφανίζονται και πάλι στο κάδρο των εξελίξεων. Το πιο περίεργο είναι όμως ότι και στην περίπτωση της υποθαλάσσιας εμφανίζουν και πάλι αδράνεια και μάλιστα για έναν ολόκληρο χρόνο, δίδοντας το δικαίωμα στους εργολάβους να ζητούν ένα τεράστιο ποσό για το… τίποτα. Κανείς δε γνωρίζει αυτή τη στιγμή, εάν υπεύθυνοι για την αδράνεια είναι οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι ή εκτελούσαν εντολές ανωτέρων τους. Πάντως, για την αποκάλυψη όλων των πτυχών της αλήθειας πρέπει να επέμβει, και μάλιστα άμεσα, η δικαιοσύνη, προστατεύοντας το δημόσιο χρήμα σε μια περίοδο, που ο ελληνικός λαός καλείται να κάνει αιματηρές θυσίες για τη διάσωση και σταθεροποίηση της οικονομίας.

Και μια και μιλάμε για Δικαιοσύνη, πρέπει να σημειωθεί ότι το ελληνικό Δημόσιο, που μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου διαφωνεί με την καταβολή του εξωφρενικά υψηλού ποσού, δεν έχει από το νόμο τη δυνατότητα προσφυγής στα δικαστήρια για την επίλυση της όποιας διαφοράς. Το πολιτικό σύστημα έχει φροντίσει με αιτιολογία -τι άλλο- τη διαφάνεια και την προστασία του δημόσιου συμφέροντος να αφαιρέσει αυτού του είδους τις υποθέσεις από τους Έλληνες δικαστές. Δημιούργησαν, λοιπόν, ένα παράλληλο δικαστικό σύστημα, που έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να δικάζει τέτοιου είδους περιπτώσεις. Πρόκειται για τον «ανεξάρτητο μηχανικό», μια φαινομενικά ανεξάρτητη Αρχή, που αποτελείται από επιλεγμένους -έχει ενδιαφέρον και θα αποκαλύψουμε από ποιον κάθε φορά- μηχανικούς «κοινής αποδοχής» με υπερβολικά υψηλές αποδοχές για τη διασφάλιση της ανεξαρτησίας τους, που κρίνουν, και μάλιστα τελεσίδικα, αυτές τις υποθέσεις.

Σύμφωνα με το σχετικό νόμο, όταν ο θεσμός του «ανεξάρτητου μηχανικού» κρίνει για παράδειγμα υπέρ των εργολάβων, το Δημόσιο δεν έχει παρά να πληρώσει ό,τι επιδικάστηκε, χωρίς μάλιστα να έχει το δικαίωμα να προσφύγει σε ανώτερο βαθμό.

Καταλαβαίνει κανείς τι ζητήματα μπορεί να προκύψουν, όταν η ελληνική δικαιοσύνη αποκλείεται από τέτοιες περιπτώσεις και υποκαθίσταται από… ανεξάρτητες Αρχές.

zougla.gr