Τζατζίκια, πιάτα, μπουκάλια μπύρας και νερού, πέταγαν οι πολίτες στον Τζαβάρα!

**Aννα** 01.06.11 13:53

Νόμιζε ότι γλύτωσε από τους αγανακτισμένους της πλατείας Συντάγματος αλλά τον περιέλαβαν άλλοι στην πλατεία Μοναστηρακίου.
Ο λόγος για τον βουλευτή της ΝΔ Κώστα Τζαβάρα συνοδευόμενο από δύο ακόμη άτομα, ένα σίγουρα της ασφαλείας του, ο οποίος είχε την … τύχη να βιώσει στο πετσί του την αγανάκτηση και την οργή που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία ώστε να μεταφέρει το… πραγματικό κλίμα και στους υπόλοιπους καρεκλοκένταυρους της Βουλής που νομίζουν ότι όλο αυτό ήρθε και θα περάσει…

Ήταν λίγο μετά τις έντεκα το βράδυ όταν ο εν λόγω βουλευτής εθεάθη να προσεγγίζει τραπεζάκι στου Μπαϊρακτάρη όπου ο Κώστας Καραμανλής, θυμίζουμε, ότι είχε κάνει την περίφημη δήλωσή του περί νταβατζήδων της διαπλοκής προσφέροντας ανέλπιστη δόξα στο γνωστό σουβλατζίδικο.
Δεν ξέρουμε αν ήταν η δροσερή βραδιά που του άνοιξε την όρεξη ή μήπως ο αγώνας που ενδεχομένως να είχε δώσει νωρίτερα μαζί με άλλους συναδέλφους του προκειμένου να αποδράσει από το κοινοβούλιο από την πίσω πόρτα του εθνικού κήπου μετά το μπλόκο που είχαν κάνει οι αγανακτισμένοι έξω από την είσοδο της Βασιλίσσης Σοφίας εμποδίζοντας την έξοδο των πολυτελών αυτοκινήτων.
Ίσως επίσης να πίστευε ότι ως βουλευτής της αντιπολίτευσης άρα και κόμματος που δεν κυβερνά τώρα τον τόπο, είναι ασφαλής και μπορεί να καθίσει μεταξύ κοινών θνητών δείχνοντας έτσι ότι είναι και κοντά στην κοινωνία
Αποδείχτηκε όμως ότι ήταν τουλάχιστον αφελής.
Ο κ. Τζαβάρας υπολόγιζε χωρίς τον ξενοδόχο, εν προκειμένω τους θαμώνες του καταστήματος και των παρακείμενων αφού κάποιος τον αναγνώρισε κι έσπευσε να φωνάξει »κλέφτες» πυροδοτώντας έτσι σε χρόνο dt και τους υπόλοιπους. Αποτέλεσμα; Μέσα σε δευτερόλεπτα άρχισαν να εκσφεδονίζονται μπουκάλια μπύρας, γυάλινα ποτήρια, πατάτες τηγανιτές, μπουκάλια νερού και κεμπάπ προς τον βουλευτή και τους συνοδούς του που έψαχναν να βρουν από που θα ξεφύγουν. Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι το γιουχάϊσμα είχε και συνέχεια στην πλατεία του Μοναστηρακίου με τον απλό κόσμο να έχει πάρει στο κατόπι την τριάδα πετώντας νερό και μπουκάλια στις πλάτες τους. Ο βουλευτής και τα άλλα δύο άτομα δεν κούνησαν ούτε τα βλέφαρα των ματιών τους από τον φόβο ανεβαίνοντας με γοργά βήμα την ανηφόρα δίπλα από τον σταθμό του ΜΕΤΡΟ, πασχίζοντας να βρουν ένα ασφαλές σημείο. Μην μας ρωτήσετε αν έτυχαν της ίδιας υποδοχής κι απ όπου αλλού πέρασαν.
Θυμίζουμε πάντως τα προφητικά λόγια του σημερινού Πρωθυπουργού σε μία σπάνια στιγμή αυτογνωσίας πριν από λίγο καιρό. Είχε πει από του βήματος της Βουλής ότι αν όλοι μαζί οι πολιτικοί »δεν συμβάλουν στο να εμπεδωθεί το αίσθημα δικαίου και ευνομίας στη χώρα, ο κόσμος θα τους πάρει με τις πέτρες».
Που να ήξερε ότι πριν από τις πέτρες θα έρχονταν κεμπάπ , σουβλάκια, μπουκάλια μπύρας και ποτήρια. Η πληροφορία περί ρίψης και τζατζικιού πάνω σε πίτα, δεν επιβεβαιώνεται καθώς η παρουσία του βουλευτή στο σημείο τους πέτυχε απροετοίμαστους. Έριξαν ότι είχαν εύκαιρο

**Aννα** 01.06.11 13:57

Από όποια πλευρά και να κοιτάς αυτό το πρωτόγνωρο και ετερόκλητο φαινόμενο της πλατείας Συντάγματος, δεν μπορεί παρά να σου δημιουργηθούν ελπίδες, προβληματισμοί, σκέψεις και μια περιέργεια για το που θα καταλήξει. Έτσι και ο Θύμιος Καλαμούκης, δεν απέφυγε να ασκήσει κριτική σε ορισμένες πτυχές των συγκεντρώσεων, αποδεικνύοντας όμως πως ο σκοπός της σάτιρας είναι πάντα να κάνει καλύτερο αυτό που σατιρίζει.

Οι εντυπώσεις:
«Πήγα πρώτη φορά την Κυριακή και, να σου πω την αλήθεια, ήμουν κάπως «κουμπωμένος». Δηλαδή είναι πολύ ωραίο να βγαίνει κόσμος στους δρόμους και όλα αυτά, αλλά εάν δεν έχεις κάποιο στόχο φοβάμαι μην απογοητευτεί αυτός ο κόσμος, μην ξεφουσκώσει ξαφνικά. Πηγαίνοντας εκεί όμως, και έχοντας όλα αυτά στο νου, συγκλονίστηκα από τον κόσμο. Πραγματικά δεν έχω ξαναδεί τέτοιο κόσμο!
Πρέπει όμως να γίνει και το επόμενο βήμα. Ποιο θα μπορούσε να είναι αυτό δεν ξέρω να σου πω. Στη συνέλευση ας πούμε, συζητούσαν πως θα πρέπει να συμμετέχουν και τα πρωτοβάθμια σωματεία, πχ η ένωση δασκάλων Κορυδαλλού ή οι οικοδόμοι του Περάματος. Όχι κεντρικά όμως, ως απαξιωμένες ηγεσίες, αλλά ως «από κάτω» κόσμος.
Επίσης άκουσα την άλλη πρόταση που μου άρεσε πολύ, γιαγενικευμένη απεργία «από τα κάτω». Αυτό ας πούμε είναι κάτι παραπάνω. Προσπερνάς όλες τις υπάρχουσες δομές και παίρνεις από κάτω την απόφαση. Εάν κατάφερναν αυτό, θα ήταν συγκλονιστικό!»
Τα συνθήματα:
«Πολλά από τα συνθήματα που ακούγονται είναι ισοπεδωτικά και εμένα δε με εκφράζουν καθόλου. Ακόμα και το «κλέφτες, κλέφτες» ή το «να μπουν όλοι οι κλέφτες φυλακή» για μένα δεν είναι σύνθημα. Άντε και μπήκανε τρεις υπουργοί κλέφτες στη φυλακή, τι θα γίνει; Θα πέσει ο ΦΠΑ;
Αυτό που νομίζω λείπει και θα μπορούσε να γίνει άμεσα, είναι να βρεθούν 5-10 συνθήματα, πιθανώς μέσω του Facebook, που να δίνουν όμως μία κατεύθυνση σε όλο αυτό. Χρειαζόμαστε ένα σύνθημα-οδηγό.
Και δε μιλάω συγκεκριμένα για κάτι αντικαπιταλιστικό. Αυτό μπορεί να είναι και πολύ προωθημένο. Θέλω ένα αίτημα. Υποτίθεται ότι υπάρχει ένα μνημόνιο, ένα ΔΝΤ που μας έχει κάνει τη ζωή μαρτύριο. Δεν πρέπει να πούμε με κάποια αιτήματα τι θέλουμε;»
Οι στόχοι:
«Σε αυτή τη φάση, όλο αυτό είναι χωρίς στόχους, αλλά εκφράζεται έντονα η ανάγκη του κόσμου να κάνει κάτι, αυτό είναι πολύ έντονο. Ο κόσμος θέλει να εκφράσει κάτι, και δεν μπορεί μέσα από τις υπάρχουσες δομές.
Αυτό μόνο δε φτάνει όμως, γιατί όλος αυτός ο κόσμος –όπως έχει πει και ο «θείος Κάρολος»- είναι ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο. Είναι και πολύ ευάλωτο όλο αυτό, γιατί αν θελήσουν κάποιοι να το ποδηγετήσουν, είναι πολύ εύκολο.

Υπήρχαν ας πούμε εθνικιστές και ακροδεξιοί, με σημαίες και τα λοιπά, που μάλιστα μαζεύονταν όλοι μαζί. Οι 300 του Λεωνίδα και οι λοιποί. Εμένα με ενοχλεί που ήταν όλοι μαζί, γιατί θα θελήσουν να το κουκουλώσουν κάποια στιγμή.»
Οι προβληματισμοί:
«Επίσης, δε μου άρεσε που ήρθαν κάποια άτομα από κάποιον μικρό αριστερό φορέα –με τον οποίο δεν έχω καμία σχέση- να μοιράσουν κάποια εφημερίδα, και τους έδιωξαν μέσα σε πανικό. Τις ιδέες του ήθελε να μοιράσει ο άλλος, δεν το θεωρώ κακό. Αυτό είναι απαγόρευση διακίνησης ιδεών. Δηλαδή ποιος αποφασίζει τι μοιράζεται και τι όχι; Τους εθνικιστές γιατί τους έχουν από πάνω; Προβληματισμοί είναι όλα αυτά και πρέπει να τους ανταλλάσσουμε ώστε να προχωρήσει μπροστά.
Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι ο κόσμος βγαίνει εδώ και ένα χρόνο έξω. Και αν βγήκαν την Κυριακή 100 χιλιάδες, πέρσι το Μάη ήταν 200 χιλιάδες κόσμος. Δηλαδή με τη μία θεοποιούμε το Σύνταγμα και ξεχνάμε όλους τους άλλους που βγαίνουν τόσα χρόνια, απεργούν με κόστος τα μεροκάματά τους, τη δουλειά τους.»
Είναι πολύ θετικό ότι βγαίνει κόσμος, από το να κάθεται σπίτι. Προβληματισμός έντονος για το που θα πάει όλο αυτό. Ανησυχία για να μην πάει σε αρνητικά μονοπάτια. Και έκκληση να εξελιχθεί προς μια καλή κατεύθυνση. Πιο μαχητική. Όχι αποκλεισμούς. Διατύπωση αιτημάτων. Σύνδεση με τους χώρους δουλειάς και προβληματισμού. Να μπουν οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι. Όχι στις απαξιωμένες ηγεσίες. Όλο αυτό να γίνει από τα κάτω. Αν δε γίνει αυτό, θα μείνει ότι όλοι εμείς κατεβήκαμε επειδή μας το είπαν οι Ισπανοί.
Το πολιτικό στίγμα:
«Και μένα με τα δικά μου δεδομένα μου φαίνεται απολιτικό. Από την άλλη όμως, και με το πολιτικό τι έχει γίνει; Ως προβληματισμό το λέω, γιατί εγώ είμαι καθαρός με τα πολιτικά μου, τους θέλω όλους οργανωμένους κλπ. Αλλά πήγα και το μελετώ, δεν μπορείς να το παραγνωρίσεις όλο αυτό που γίνεται εκεί.
Βέβαια, έχει σημασία τι θέλει όλος αυτός ο κόσμος. Αν θέλει απλά να καταγραφεί ως 100.000 άτομα που πηγαινοέρχονται πολύ δυναμικά σε μια πλατεία, τότε ναι. Αν όμως θέλει κάτι παραπάνω, τότε δεν αρκεί η παρουσία μας εκεί και η δεδηλωμένη αγανάκτηση όλων μας. Η γενική απεργία που είπαμε είναι το ελάχιστο.
Από κει και πέρα θέλει συνειδητοποίηση. Το είχα πει και τις προάλλες στον αέρα, ότι δε μου φτάνουν οι αγανακτισμένοι. Αγανακτισμένος είναι και κάποιος που χτυπάει το πόδι του στην καρέκλα και βρίζει την καρέκλα. Θέλω συνειδητοποιημένους, αποφασισμένους, εξεγερμένους.
Έχουμε δείξει εδώ και μια εβδομάδα ότι υπάρχει πάρα πολύς κόσμος που αγανακτεί και θέλει να κάνει κάτι. Τώρα ήρθε η ώρα για το επόμενο βήμα. Πρέπει να γίνουν τα επόμενα βήματα και σε μία κατεύθυνση, όχι απαραίτητα σωστή γιατί αυτό είναι υποκειμενικό, αλλά μαχητική. Mια κατεύθυνση διεκδίκησης.»
Η τηλεόραση:
«Αυτό που μου έχει κάνει εντύπωση είναι ότι τα κανάλια στηρίζουν τις συγκεντρώσεις. Έκανα δύο σκέψεις γι’ αυτό: Είτε το στηρίζουν επειδή το θεωρούν ανώδυνο, είτε επειδή δεν ξέρουν που θα πάει και προσπαθούν να το «καλοπιάσουν», επειδή το φοβούνται δηλαδή.

Δε χρειάζονται όμως την τηλεόραση, προβάλλονται από το Facebook. Δε νομίζω πως υπάρχει καλύτερη προβολή. Και έχουν αποδείξει στο διαδίκτυο πως δεν έχουν ανάγκη από κανένα μεγάλο κανάλι, κανένα ραδιόφωνο, τίποτα. Άμα κάτι είναι δυναμικό, δεν πρέπει να έχει ανάγκη κανένα μέσο ενημέρωσης.

Από το διαδίκτυο άρχισαν όλα και τα κανάλια απλά ακολούθησαν. Για διάφορους λόγους, ενδεχομένως και για να «γλείψουν» τον κόσμο.»

ΠΗΓΗ: tvxs

Τζατζίκια, πιάτα, μπουκάλια μπύρας και νερού, πέταγαν οι πολίτες στον Τζαβάρα!

Τζατζίκια, πιάτα, μπουκάλια μπύρας και νερού, πέταγαν οι πολίτες στον Τζαβάρα!

Ο Θύμιος Καλαμούκης για τους Αγανακτισμένους