ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

**Aννα** 18.12.10 20:22

Δεν έχω τίποτα το καινούργιο να πω, εκτός από το ότι όλα, σχετικά, μοιάζουν να πηγαίνουν σαν ένα καλοκουρδισμένο ρολόι και μόνο εγώ μοιάζει να ζω με τη μόνιμη διάθεση να κλάψω, να κλαίω και χωρίς να ξέρω, πια, και για ποιο λόγο. Ίσως να είναι οι λίγες ώρες ύπνου, οι μόνιμες πια, ίσως οι κλειδωμένες μέσα, από τη δουλειά, μέρες και νύχτες. Ίσως να είναι αυτή η ιστορία της αδιαθεσίας, που διαρκώς μοιάζει να τελειώνει, χωρίς να τελειώνει ποτέ,(ίσως το τέλος του έρωτα ίσως το αλλοιωμένο, επιτέλους, από την ηλικία πρόσωπό μου. Φαίνεται ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο δύσκολο από το να μεγαλώνει κανείς. Και, ακόμα πιο δύσκολο από το να μεγαλώσει κανείς χωρίς να κατακαθίσει το πρόσωπό του, και η ψυχή του σε γερασμένες γραμμές πίκρας, παραπόνων εξωπραγματικών, για χαμένες ευτυχίες, που ποτέ δεν υπήρξαν.
Έχοντας μπει στην πέμπτη δεκαετία της ζωής μου, ακόμα ζω σε μια αναντιστοιχία με τους πολλούς ανθρώπους στο θέμα του χρόνου. Καμώνομαι ότι ξέρω τα όριά του, τα διαστήματά του, συμβουλεύομαι το ρολόι μου και τον ημεροδείχτη για να οργανώσω τη ζωή μου, αλλά συνεχώς καταλαμβάνομαι ασυνεπής στις κοινές μας συνθήκες. Μόνο το χρόνο της ομορφιάς, του έρωτα και του θανάτου δεν έχω προδώσει ακόμα. Όταν εμφανίζεται, τον αναγνωρίζω και του παραδίνομαι. Χρόνος και αιώνας γίνονται ένα.
Σήμερα μπουμπούκα μου στο αυτοκίνητο είπες λόγια στενάχωρα για σένα ,δάκρυσα αλά δεν το είδες το έκρυψα καλά, αν νιώθεις έτσι καρδούλα μου για μας ,για την σχέση μας ,για τον ερωτά μου γιατί δεν το έλεγες? Δεν θέλω να σε κάνω δυστυχισμένη και μέσα στο μυαλό σου να πλανάτε αυτό το αίσθημα που είπες,για μένα είσαι ένας άγγελος ένας άγγελος που έφερε στάλες ζωής, δάκρια χαράς, χαμόγελα αισιοδοξίας και έναν ουρανό για μένα ολο δικό μου να μπορώ να κολυμπάω με τ`άστρα και να μην φοβάμαι τίποτα πια!
Όλα τα βιβλία τελειώνουν στην άκρη των χειλιών σου κι αρχίζουν πάλι όταν το φιλί τελειώνει .Όμως δεν μου φτάνεις' θέλω να σ' αγγίξω !Μια μέρα θα σου γράψω ένα ποίημα που θα μιλάει μόνο για το χάδι στο δέρμα σου και θα μεταφράσει τη ματιά σου σε λέξεις.Χωρίς συγκρίσεις, χωρίς μεταφορές, μια μέρα θα γράψω ένα ποίημα που θα έχει το άρωμά σου,ένα ποίημα με τους παλμούς της καρδιάς σου, με τη συνθλιπτική περίπτυξη των χεριών σου.Μια μέρα θα σου γράψω ένα ποίημα, το τραγούδι της ευτυχίας μου και της αγάπης μου!
Ποια αγάπη θα μου πεις…Εκείνη που περνούσε κάθε φορά απ’ τα χείλη μας μα δεν την άφησες ποτέ να μπει στην καρδιά σου! Ονειρεύομαι ένα άγαλμα να κλαίει μες στην ομίχλη,έναν φυλακισμένο να τραγουδά,μια γυναίκα να μην κλέβει τα χρόνια της,ένα παιδί που να μη ρωτά.Το φθινόπωρο θα μαζέψω όλα τα φύλλα στην πόρτα μου,να γείρει η χαμένη ζωή μου... Στα πέρατα της μοναξιάς είν' η ζωή μου και κει όταν πάω θα χαμογελάσω... Ξέρεις…Οι άνθρωποι, δεν είναι εκείνοι που μας κάνουν να αισθανόμαστε πως είμαστε ζωντανοί ζουζούνα μου.Μονάχα η αληθινή αγάπη το κάνει αυτό. Υπάρχει αν και είναι δυσεύρετη όμως υπάρχει Αν η αγάπη δεν μπει στην καρδιά δεν είναι αγάπη.. μάλλον λίγοι έχουν την υπομονή μπουμπούκα μου... H αγάπη σε κάνει να αισθάνεσαι ζωντανός!!
Σε κάνει όμως να νοιώθεις και ελεύθερος; Σίγουρα κάποια δέσμευση κρύβει μέσα της, αλλά αυτή η δέσμευση δεν σημαίνει αναγκαστικά και στέρηση της ελευθερίας μας.
Κάποτε θα ξέρω πως υποκύπτει κανείς στη λήθη . Κράτησα το καλοκαίρι στην τσέπη να ‘χω να σου χαρίζω μικρά κομμάτια ! Κράτησα τη σιωπή του φεγγαριού στο στόμα,να ‘χω να σε στολίζω με φιλιά νυχτερινά !Κράτησα τα πάθη σου στα δάχτυλα και τα έδεσα με κόκκινα μαντήλια να χω ένα γαϊτανάκι να χορεύω στα όνειρά μου! Και συ σιωπή,και συ κύμα κι αρμύρα μου,γείρε στον ώμο μου και κράτα της καρδιάς μου τα χτυπήματα.Αρκεί αυτό,για ν’ αναπνέουμε κι οι δυο στις γέφυρες του Έρωτα.. Χρώματα να βάλω στα χέρια σου να ζωγραφίσεις τη γραμμή των βλεφάρων μου.Μια μολυβιά σε σκούρο μπλε ν’ αφήσεις να ζηλέψουνε τα σύννεφα σαν βρέχουνε σιωπές, θα βαδίζω αδιάφορα και θα μαζεύω στάλες έρωτα να τις καρφώσουμε στο φεγγάρι μπουμπούκα μου!!!!!! να στάζει αδιάκοπα ζωή. Έφυγα απόψε ταξίδεψα με πήρες πάλι μαζί σου.Τώρα οι φλέβες μου ζητούν να επιστρέψουν μα δεν υπάρχει δρόμος πια προσπάθησα να με δω στον καθρέφτη μα έλειπα κι από κει.Όπου και να με ψάξω δεν βρίσκω τίποτα που να με θυμίζει Ίσως να μ’ έβρισκα αν στο δικό σου όνειρο μπορούσα να εισχωρήσω.. Κι αν τα μάτια μου χάσω στις πηγές των ματιών σου βύθισέ με και κράταμε για πάντα εκεί!
Έρωτα.. μελισσανθέ..να πιω Σε , κι ας πεθάνω!(κλεμμένο)
Εξαργύρωσα απόψε λίγη απ’ την τρέλα μου μ ένα κομμάτι θάνατο Ψυχή μου,στόλισα το σεντόνι μου με δάκρυα κέντησα τα δυο χέρια μου με αίμα κι ήρθες ξανά στο μαξιλάρι μου τη νύχτα κι αφουγκράστηκες τον έρωτα που κρύβω για σένα κι αν τσαλακώσει ο έρωτας εγώ στην τσέπη μου και πάλι θα τον κρύψω!!!!!!!
Να με θυμάσαι ,να με θυμάσαι κάθε μέρα όταν βγαίνει ο ήλιος όταν έρχεται το αεράκι απ' τον τόπο μου στον δικό σου όταν βλέπεις κάποιον που μου μοιάζει να του χαμογελάς...και μη με ξεχνάς ,μη με ξεχνάς όταν πάψει να φυσάει κι όταν τελειώνεις τη μέρα σου και μπαίνεις στα όνειρα σου ,για αυτό δεν πρόκειται να σε κατηγορήσει κανείς μπουμπούκα μου !κανείς τα`ακούς κανείς εκεί είσαι ελεύθερη να μ` αγαπήσεις...!!!!!!!!!!!!!!!!
Τη σιωπή την επιλέγω για τον εαυτό μου μόνο.Πόσα δάκρυα χρειάζονται αλήθεια για να γίνει μια θάλασσα...εεεεεεε ξέρεις ?Μου λείπεις μπουμπούκαααααα!!!!!
ΥΣ: Ποτέ ξανά μην πουν τα χείλια σου τέτοια λόγια για σένα , γιατί ο παππουλάκο σου δεν θα αντέξει , θα ανέβει στη λίμνη των ονείρων του και θα είναι μόνος του εκεί ταξιδευτής και ονειροβάτης !!!!!!

ΚΟΠΥ-ΠΕΙΣΤ ΧΟΧΟΧΟΧΟ