Eνα πολιτικό τραγούδι

**Aννα** 09.11.10 11:05

Πριν από 16 χρόνια η κολεκτίβα των Asian Dub Foundation έκανε τα πρώτα της βήματα – διόλου ταπεινά ή αθόρυβα – σε ένα κοινωνικό κέντρο του νοτιοανατολικού Λονδίνου, με μία σειρά από σεμινάρια μουσικής τεχνολογίας που απευθύνονταν σε νεαρούς Ασιάτες μετανάστες. Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια και διάφοροι τίτλοι κόσμησαν τη μπάντα όπως «ενεργό πολιτικό group», «ένα από τα καλύτερα live συγκροτήματα τα τελευταία 30 χρόνια» και «η τελευταία οργισμένη μπάντα της Βρετανίας». Μετά από 7 άλμπουμ και αναρίθμητες εντυπωσιακές συναυλίες ανά τον κόσμο, το χαρμάνι τους ποτίζεται ακόμη από λαϊκές μουσικές της Βεγγάλης, breakbeat, dub, ska, punk, ragga, rock, hip hop και electronica η οποία κραυγάζει και εξαπολύει μανιφέστα ενάντια στον φασισμό, την ανισότητα, τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο νέος τους δίσκος Punkara, όπως σχολιάζουν και οι ίδιοι, είναι μία λέξη των Αβοριγίνων της Αυστραλίας, που σημαίνει τηλαισθησία, δλδ. να μπορείς να προβλέπεις το μέλλον αγγίζοντας διαφορετικά σημεία του σώματός σου. Καθώς, όμως, και μία μείξη του punk με το bhangra (χορευτική μουσική με funk και ασιατικά στοιχεία του 1970, ιδιαίτερα δημοφιλής στη Βρετανία). Η παρέα του ιδρυτή Pandit G., του εμπνευσμένου κιθαρίστα Chandrasonic (κέρδισε αυτό το προσωνύμιο από τη συνήθεια να κουρδίζει τις χορδές του στην ίδια νότα, όπως δηλαδή στα sitar και ανεβάζοντας στα ύψη την παραμόρφωση να παίζει κιθάρα με ένα μαχαίρι), του Babu Stormz στο μπάσο, του εκρηκτικού percussionist (dhol/tabla) Cyber Rajput, του φοβερού DJ Gullabbhai Sun-J, συμπληρώνονται στη σκηνή με τη σβελτάδα, τη δυναμική και τα άψογα φωνητικά του Aktarv8r και του Al Rumjen, δυναμιτίζοντας το κοινό με την αεικίνητη παρουσία τους και γιαυτό άλλωστε θεωρούνται μια από τις καλύτερες live μπάντες. Η εμπορική επιτυχία δίσκων όπως το Rafi’s Revenge, Community Music, Enemy of the Enemy και το πρόσφατο Punkara (με σημαντικές συμμετοχές των Iggy Pop, Gogol Bordello και πολλών άλλων), δεν μπόρεσαν ποτέ να επισκιάσουν το έντονο πολιτικό τους στίγμα που τους έκανε ιδιαίτερα δημοφιλείς στους αντιεξουσιαστικούς κύκλους και το αντιρατσιστικό κίνημα. Έχοντας περιοδεύσει με τους καλούς τους φίλους Beastie Boys και Ska-P κατά καιρούς, έφτασαν στο σημείο να παίξουν ζωντανά μπροστά σε 100 χιλιάδες κόσμο στο Larzac της Γαλλίας το 2003, χωρίς όμως ποτέ να παραμελούν το εργαστήρι που τους γέννησε στο East End του Λονδίνου, αφιερώνοντας ατέλειωτες ώρες σε σεμινάρια και workshops για τον εκπαιδευτικό ρόλο της μουσικής και την προώθηση της κοινωνικής εργασίας για τους νέους.

Από τον δίσκο "Rafi’s Revenge" του 1998: