Μαγεία

Τη μαγεία τη χρησιμοποιούμε για να αλλάξουμε κάτι σύμφωνα με τη θέλησή μας. Πιστεύεται ότι υπάρχουν δύο ειδών μαγείας: η καλή και η κακή μαγεία, μαύρη και λευκή. Υποτίθεται ότι η λευκή πηγάζει από τις δυνάμεις του καλού και αποσκοπεί σε κάτι καλό. Πολλές φόρες ονομάζεται και θαύμα. Η μαύρη πηγάζει από τις δυνάμεις του κακού, κυρίως του Σατανά και χρησιμοποιείται για κακούς σκοπούς, όπως το να ζητάς την αποτυχία κάποιου ανθρώπου στη δουλειά του ή το χωρισμό του από το σύντροφό του ή ακόμα χειρότερα και το θάνατο κάποιου ατόμου.

Σ
τη μαγεία χρησιμοποιούνται διάφορα αντικείμενα, πολλές φόρες προσωπικά του ίδιου του ενδιαφερομένου για να κάνει μαγεία ή του ατόμου στον οποίο θέλει να κάνει. Πολλοί μάγοι χρησιμοποιούν διάφορα σύμβολα ή ζώα (νυχτερίδες, φίδια, κ.λ.π), αίμα, σημάδια, κάρτες, κεριά και ένα παλιό βιβλίο μαγείας ή άλλα πράγματα για να φτάσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Σκοπός μας δεν είναι να υποστηρίζουμε την ύπαρξη της μαγείας, ούτε να συμφωνούμε με την αληθινή ή μη ύπαρξή της. Η μαγεία υπήρχε από την αρχαιότητα και ίσως ήταν ένας τρόπος να αποφεύγουν οι άνθρωποι σε είδους λατρείας πέρα από τον κοινό θεό, αναζητώντας απαντήσεις σε δικά τους ερωτήματα, προσπαθώντας να αποκτήσουν όσα επιθυμούσα.
Η Κλείδα του Σολομώντος είναι ένα βιβλίο μαγικών, αφιερωμένο στο Βασιλιά Σολόμωντα. Πολλές εκδοχές της Κλείδας του Σολομώντος υπάρχουν σε διάφορες μεταφράσεις, με μικρότερες ή μεγαλύτερες διαφορές. Οι περισσότερες είναι χειρόγραφες και χρονολογούνται γύρω στον 16ο η 17ο αιώνα, αλλά ένα πρωτότυπο γραμμένο στα Ελληνικα υπάρχει ακόμη από τον 15ο αιώνα. Η Κλείδα του Σολομώντος, χωρισμένη σε δύο βιβλία, περιέχει κλητεύσεις και επικλήσεις για να καλέσεις πνεύματα νεκρών και πνεύματα από την Κόλαση. Για να προστατευτεί ο επικαλεστής από αυτούς και από μια πιθανή προσπάθεια δαιμονισμού υπάρχουν κατάρες, για να υποχρεώσουν τα απρόθυμα πνεύματα να υπακούσουν. Η Θεσσαλία θεωρείται από τη μυθολογία και από τους αρχαίους ως η γη της Μαγείας και της θεραπείας.Όλες οι διαδικασίες και όλες οι λειτουργείες ανάλογα με τη μαγεία που θέλει ο αναγνώστης, τα τελετουργικά, τα ρούχα, τα χρώματα κ.α. αναφέρονται λεπτομερώς μέσα στο βιβλίο. Το Βιβλίο της Ιερής Μαγείας του Άμπρα-Μελίν του Μάγου είναι κάτι σαν οδηγός που γράφτηκε με τη μορφή μυθιστορήματος ή αυτοβιογραφίας, στην οποία ο συγγραφέας Αβραάμ βον Βουρμς περιγράφει το ταξίδι του από τη Γερμανία στην Αίγυπτο και αποκαλύπτει τα μαγικά και καββαλιστικά μυστικά του Αμπραμελίν του Μάγου. Η χρονολογία που φαίνεται στο ίδιο το χειρόγραφο είναι το έτος 1458. Το βιβλίο που εκδόθηκε προέρχεται από μια πηγή του 14ου αιώνα, ωστόσο υπάρχουν διάφορα χειρόγραφα με διαφορετικές χρονολογίες. Ένα από αυτά βρίσκεται στη Βιβλιοθήκη του Αρσέναλ στο Παρίσι, από το οποίο υποτίθεται ότι μετέφρασε στα αγγλικά ο McGregor Mathers. Υπάρχουν, ωστόσο, άλλα χειρόγραφα στο Λονδίνο που δεν αναφέρθηκαν από το Mathers. Έκτος από τα βιβλία με μαγικά ξόρκια, υπάρχουν και τόποι που θεωρούνται μαγεμένοι με την καλή μαγεία. Η Θεσσαλία θεωρείται από τη μυθολογία και από τους αρχαίους ως η γη της Μαγείας και της θεραπείας.

Σε όλη την αρχαιότητα θεραπευτές, φιλόσοφοι, συγγραφείς και λαϊκοί, ταξίδευαν ως εκεί για να βιώσουν τη μαγική γη. Σύμφωνα με μία εκδοχή του μύθου, όταν η Μήδεια ταξίδευε στις πεδιάδες της θεσσαλικής γης το σακούλι με τα βοτάνά της έσπασε, σκορπίζοντας τους μαγικούς και θεραπευτικούς σπόρους στη Θεσσαλία. Η μάγισσα Eριχθώ στα Pharsalia του ρωμαίου ποιητή Μάρκου Ανναίου Λουκάνου ζει στη Θεσσαλία, την κλασική γη της μαγείας και τη συμβουλεύεται εκεί ο γιος του Πομπηΐου την παραμονή της μάχης των Φαρσάλων. Η Μαγεία υπήρχε και πάντα θα υπάρχει. Εμείς όμως επιλεγούμε τί είναι μαγικό για τον καθένα μαςΣτα Pharsalia, αντί να καθοδηγήσει το νέο στον κάτω κόσμο, η Εριχθώ φέρνει τον κάτω κόσμο στους ζωντανούς, μέσω της νεκρομαντείας και εμψυχώνει ένα πτώμα, που προφητεύει το αποτέλεσμα της μάχης. Στην αφήγηση του Οράτιου, η Κανιδία είναι ο ποιητικός χαρακτήρας μιας φαρμακίδος, το πραγματικό όνομα της οποίας φαίνεται πως ήταν Γκραττιδία, αρωματοποιός και φαρμακίδα από τη Νεάπολη. Όσον αφορά τους νόμους που για τους μάγους και τις μάγισσες στην Αρχαία Ελλάδα, ο μόνος που είχε προτείνει τη θανατική ποινή ήταν ο Πλατών, βλέποντας βέβαια το θέμα από τη δική του οπτική γωνία.

Στη Ρώμη συναντάται πραγματική νομοθεσία με το νόμο του Σύλλα, lex Cornelia de sicariis et veneficis, ο οποίος θεωρείται θεμελιώδης νομική δράση αναλαμβανόμενη ενάντια στη μαγεία. Βέβαια, ο νόμος δεν καταδικάζει τη μαγεία, αλλά στοχεύει σε περιπτώσεις αιφνίδιων και εν πολλοίς ανεξήγητων θανάτων πολιτών, οι οποίοι εμπίπτουν στην περιοχή της μαγείας. Επίσης πολλοί ήταν οι μάγοι που καταδικάζονταν μετά από καταγγελία πολιτών, που δεν ικανοποιηθήκαν τα θελήματά τους μεταξύ από τη χρίση της μαγείας. Η Μαγεία υπήρχε και πάντα θα υπάρχει. Εμείς όμως επιλεγούμε τί είναι μαγικό για τον καθένα μας. Να κάνεις έναν άνθρωπο να χαμογελάει, από μια καλή πράξη που έκανες ή να καλείς τα πνεύματα για να αποκτήσεις κάτι που απλά η μοίρα θεώρησε ότι δεν πρέπει να το έχεις...

Χριστίνα Καπετάνη