Απόψε

Μου έδωσες το ποτήρι με το κόκκινο κρασί
αφού το πέρασες φιλήδονα από τα σαρκώδη χείλια σου
μου έριξες αυτή την λάγνα ματιά σου που πολλά υπόσχεται...
Άναψες τα αγαπημένα σου κεριά για να κοκκινίσεις κι άλλο την ατμόσφαιρά μας
έβαλες το τραγούδι μας να παίζει,
εκείνο το ανακατεμένο ροκ τάνγκο φλαμένγκο που ποτέ δεν ψάξαμε να δούμε τι είναι...
με μια αργή κίνηση έλυσες τα μαλλιά σου
και χωρίς να μιλήσεις
μου έκανες το γνωστό σινιάλο με το βλέμμα σου
ήρθες κοντά ανάλαφρα κι ερωτικά
πήρες τα χέρια μου
και βίαια ανυπόμονα με τράβηξες κοντά σου
και με παρέσυρες σ'ένα τρελό ερωτικό χορό...
αυτόν που πάντα μας άρεσε να χορεύουμε.
Ποτέ δεν ακολουθούσαμε συγκεκριμένα βήματα και φιγούρες...
πάντα τα κορμιά μας ενωμένα είχαν τα δικά τους βήματα
είναι τότε που όλα γύρω μας χαμηλώνουν τα φώτα τους
τότε που όλα χάνονται
ο χρόνος και ο χώρος...
τότε που ανάβουμε τις φλόγες μας και τρέμουν οι καρδιές μας
τότε που φτερουγίζουν οι αισθήσεις και σε πάνε σε άλλες διαστάσεις
σε άλλες παραισθήσεις...!
Νοιώθαμε κοντά μας εκατοντάδες μάτια να μας παρακολουθούν
κι εμείς να δίνουμε την παράστασή μας
ένας μικρός σεισμός γύρω μας και μέσα μας
σπαρταρούν τα κεριά...
σπαρταρούν τα κορμιά μας!
Αυτές τις ώρες πυρκαγιά το κορμί σου
στροβιλίζεται αισθησιακά γύρω μου...
πήρες πάλι το παιχνίδι στα χέρια σου και μας απογείωσες
εγώ συμμέτοχος στο έργο σου διαβάζω πάλι την αλήθεια στο κορμί σου
άλλη μια βραδιά θα γίνει η βραδιά μας...

Σε κάθε πλησίασμά σου μου αφήνεις και μια ανάσα σου
ένα αναστεναγμό σου, το πάθος σου!
Ποιος θεός σε έχει πλάσει;
Ποια νεράϊδα είχες για μητέρα σου;
Πώς μαζεύτηκε τόση ομορφιά σ'ένα κορμί;
Χαθήκαμε πάλι στου πάθους μας το ταξίδι ...
Το βλέμμα σου για μια μόνο στιγμή επάνω μου έγειρε...
Με τρέλαινε αυτή η ματιά σου... το ήξερες πάντα...
Κάτι από μέσα σου... από την σιωπή σου...
Μου φωνάζει... ουρλιάζει...
Αυτή η νύχτα θα είναι δική μας...!!!
Τότε ήρθες και κόλλησες πάνω μου
Μου είπες σιωπηλά:
-μέθυσέ με πάλι απόψε...
να νιώσεις την χαρά μου...
κάνε με να τρελαθώ...!!!

Kαι τα σώματά μας πάλι, χωρίς άλλη εντολή...
σείστηκαν...
συνέχισαν ενωμένα τον αισθησιακό τους χορό
ο μικρός σεισμός μας διαπέρασε πάλι
τώρα πια μόνο με την μουσική των χειλιών μας...