Φρένο στην «ηδονική» πείνα

Φρένο στην «ηδονική» πείνα



Πρώτη καταχώρηση: Δευτέρα, 19 Ιουλίου 2010, 12:01


Η νοσογόνος παχυσαρκία προκαλείται κατά βάση, όταν η «ηδονική» πείνα παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Η γαστρική παράκαμψη, όμως, φαίνεται ότι είναι ικανή να μειώσει αισθητά την επιθυμία για φαγητό, σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο «American Journal of Clinical Nutrition».

Ολοένα και συχνότερα πλέον τα άτομα με νοσογόνο παχυσαρκία προτιμούν τη γαστρική παράκαμψη, στην προσπάθεια τους να χάσουν βάρος. Η διαδικασία αυτή, που περιορίζει την ποσότητα του φαγητού που τρώει το άτομο και που απορροφάται από το πεπτικό σύστημα, μπορεί να προκαλέσει ουσιαστική απώλεια κιλών και να συντελέσει στον έλεγχο των σχετιζόμενων με την παχυσαρκία νοσημάτων, όπως ο διαβήτης.

Μελέτες έχουν ήδη καταδείξει τη συμβολή της βαριατρικής στην έκκριση των ορμονών που σχετίζονται με την πείνα.

Στη συγκεκριμένη μελέτη, ομάδα ειδικών από το Κέντρο Παχυσαρκίας του Νοσοκομείου Kantonsspital στην Ελβετία μελέτησε κατά πόσο η γαστρική παράκαμψη μπορεί επίσης να αναστείλει τη λεγόμενη «ηδονική» πείνα. Ο όρος αναφέρεται στη σίτιση που δεν προέρχεται από φυσική πείνα, αλλά από την επιθυμία το άτομο να φάει, για να αποκομίσει ευχαρίστηση ή απλώς επειδή θέλει φαγητό.

Αυτή η επιθυμία για τροφή, απουσία πείνας, εκτιμάται ότι συντελεί στην παχυσαρκία και είναι ένας λόγος που τα παχύσαρκα άτομα δυσκολεύονται να διατηρήσουν μακριά τα απολεσθέντα κιλά μακροπρόθεσμα. Η μελέτη δείχνει ότι η επιθυμία για φαγητό μειώνεται μετά τη γαστρική παράκαμψη, γεγονός που σημαίνει ότι η επέμβαση έχει επίδραση στη σκέψη και τα συναισθήματα για το φαγητό και τις τροφές. Άρα, δεν πρόκειται απλώς για τη μείωση της πείνας.

Τα συμπεράσματα βασίστηκαν στις απαντήσεις που είχαν δώσει σε ειδικό ερωτηματολόγιο 136 ενήλικες που είχαν υποβληθεί σε γαστρική παράκαμψη τουλάχιστον 12 μήνες πριν, 123 άτομα με νοσογόνο παχυσαρκία που ήταν υποψήφια για την επέμβαση και 110 άτομα με κανονικά έως ηπίως περιττά κιλά. Τα άτομα με νοσογόνο παχυσαρκία είχαν υψηλότερο σκορ στην κλίμακα της επιθυμίας για φαγητό, από τις άλλες δυο ομάδες. Η ομάδα της γαστρικής παράκαμψης δεν διέφερε από την ομάδα των ατόμων χωρίς παχυσαρκία.

Τα παχύσαρκα άτομα, πάντως, δεν φάνηκε να αποκομίζουν μεγαλύτερη ευχαρίστηση από το φαγητό. Αντίθετα, οι απαντήσεις τους έδειξαν ότι απλώς «ήθελαν» φαγητό περισσότερο από τις άλλες ομάδες.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί η επιφύλαξη, πως, αν η γαστρική παράκαμψη όντως καταστέλλει την ανάγκη για τροφή, δεν είναι ξεκάθαρο πώς το επιτυγχάνει. Πιθανόν, επηρεάζοντας συγκεκριμένες εγκεφαλικές δομές που ρυθμίζουν την όρεξη, τροποποιώντας την έκκριση ορμονών σχετικών με την πείνα.