Aξίζει να το δείς!!Ενα ταξίδι στόν χρόνο

Χίπις-Δκαέτια 60

Μακριά μαλλιά, ξεβαμμένα ρούχα συχνά επίτηδες με τη χρήση χλωρίνης και πάντα όσο πιο απλά γίνεται ώστε να φανερώνουν την τάση απελευθέρωσης του κορμιού- αλλά και της ψυχής- , ψυχεδελική ροκ μουσική, σεξουαλική ελευθερία και χρήση καννάβης και LSD. Όσο κι αν προσπαθώ με τρόπο απλό αλλά αντιπροσωπευτικό να περιγράψω το κίνημα των χίπις, έχω την εντύπωση ότι δεν καταφέρνω να δημιουργήσω την κατάλληλη αίσθηση όσων ακολούθησαν το κίνημα αυτό και σημάδεψαν τη δεκαετία των 60’s.

Πρόκειται όντως για μια τάση της εποχής που άφησε ένα δικό της μοναδικό στίγμα όχι μόνο στυλιστικά ή μουσικά αλλά κυρίως πολιτικά και ιδεολογικά. Ή μάλλον πρόκειται για έναν ιδιαίτερο τρόπο ζωής που υιοθετήθηκε σταδιακά από μεγάλο αριθμό ατόμων και που χαρακτηριζόταν σε γενικές γραμμές από τις παραπάνω συνήθειες και αντιλήψεις.

Πόσο μακριά από μένα και τη γενιά της παραβατικότητας, της υπερβολής και της αποξένωσης μέσα στην οποία έτυχε να μεγαλώνω φαντάζουν όλα αυτά! Και πόσο τα ζηλεύω! Με αφορμή μάλιστα την πρόσφατη επέτειο των 40 χρόνων από το θρυλικό Woodstock, άρχισα να μαθαίνω όλο και πιο πολλά για τους hippies (ή jipitecas όπως τους έλεγαν στο Μεξικό) και τα «παιδιά των λουλουδιών» και όλο και πιο πολύ ήθελα να βρω έναν μαγικό τρόπο να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να βρεθώ και εγώ κάπου χαμένη στα μέσα των 60’s.. Είναι πράγματι τόσα πολλά αυτά που ζηλεύω από εκείνη την εποχή. Αν θα διάλεγα, όμως, κάτι που με συνεπαίρνει πιο πολύ και που με κάνει να θέλω να είχα ζήσει τέσσερις δεκαετίες πριν, σίγουρα θα ήταν η ελευθερία στη ζωή και στο πνεύμα. Κι αυτό, κατά τη γνώμη μου είναι κάτι που λείπει από όσους σήμερα προσπαθούν να γίνουν οι hippies του μέλλοντος οργανώνοντας τη ζωή τους με τρόπο που να θυμίζει την τότε χαλαρότητα και αναμελιά. Αδύνατο προφανώς για τις μέρες μας.


Άλλωστε, αν όντως μπορούσε κανείς να γυρίσει το ρολόι του χρόνου πίσω, δεν θα ήταν δύσκολο να διαπιστώσει πως αν οι hippies είχαν κάποια ιδανικά, αυτά ήταν η ειρήνη, η απελευθέρωση και η ισότητα, αξίες που μαρτυρούν μια αλήθεια και απέχουν πολύ από την καχυποψία των ανθρώπων του 2009. Η καθημερινότητα τους ξεχώριζε για την αγνότητα και την απομάκρυνση από κάθε μαζική τάση καταναλωτισμού και καθωσπρεπισμού, χωρίς καμία έννοια για υποχρεώσεις κοινωνικού περιεχομένου αλλά με μια έντονη ευαισθητοποίηση για τον τότε πόλεμο στο Βιετνάμ, για το περιβάλλον και τα πυρηνικά όπλα και μια αντίθεση για τις αξίες της μεσαίας τάξης.




Ο νομαδικός τρόπος ζωής τους ίσως να έπαιζε μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση μιας τέτοιας ιδεολογίας, ήδη επηρεασμένης από τις βασικές αρχές της φιλοσοφίας, και ήταν αυτός που χαρακτήριζε την ελευθερία των χίπηδων στο να μαζεύουν εμπειρίες, απόψεις για διαφορετικές κουλτούρες και- γιατί όχι;- να αποκτούν όλο και περισσότερους υποστηρικτές. Μέρος της νομαδικής τους ζωής ήταν το Hippie Trail, ένα οδικό ταξίδι από την Ευρώπη μέχρι το Κατμαντού που συχνά είχε τελικό σταθμό το Freak Street, ένα μέρος- σύμβολο της ειρήνης. Η γειτονιά, όμως, των χίπηδων ήταν το Σαν Φρανσίσκο με επίκεντρο τη διασταύρωση των δρόμων Χάιτ και Άσμπερι όπου τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και παραίσθησης είχαν χαθεί. Μιας παραίσθησης που οφειλόταν στη χρήση διαφόρων ουσιών- νόμιμων τότε μέχρι η LSD να κηρυχτεί παράνομη και να επέλθει σταδιακά το τέλος των χίπις για τη Χάιτ- οι οποίες τους επέτρεπαν να δημιουργήσουν μια ουτοπική για τα σημερινά δεδομένα εικόνα ενός κόσμου αλλιώτικου. Και μέσα στο δικό τους αυτό κόσμο κάτω από τη δράση των παραισθησιογόνων ουσιών δεν υπήρχαν σεξουαλικά ταμπού και το γυμνό δεν προκαλούσε περισσότερο από τα πολιτικά λάθη των ηγετών.

Η αγάπη, η ειρήνη και η ψυχική ηρεμία στην οποία είχαν μυηθεί μέσω της ανατολίτικης φιλοσοφίας αποτελούσαν τα κίνητρα τους για τη ζωή και αυτά εξέφραζαν μέσα από τη μουσική τους. Η μουσική των χίπηδων, βέβαια, ήταν σίγουρα ένα δυνατό στοιχείο με το οποίο κατάφεραν να διατηρήσουν ζωντανή την νοοτροπία μιας δεκαετίας που τώρα ανήκει στο παρελθόν αλλά μπορεί ακόμα να εμπνεύσει τη φιλοσοφία της μέσα από στίχους γεμάτους νόημα, αμφισβήτηση και ταξίδια από μυρωδιές που σε κάνουν να ονειροπολείς..

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τραγουδιστές όπως η Joan Baez και η Janis Joplin αλλά και συγκροτήματα όπως οι Jefferson Airplane, οι Big Brotherκαι οι The Grateful Dead; Ήταν, άλλωστε, όλοι τους εκεί όταν διοργανώθηκε το Woodstock, με το οποίο είναι άρρηκτα δεμένο το κίνημα των χίπις και το οποίο ήρθε να ακολουθήσει το Summer of Love του ’67. Όσο μαζική κι αν ήταν η προσέλευση του κόσμου, όμως, σε μια τέτοια μουσική διοργάνωση, αρκεί μια εικόνα για να με πείσει ότι όποιος- νέος ή όχι- ανήκε στην ομάδα των χίπις δεν είχε να επιδείξει κανένα στοιχείο μαζικότητας αλλά αντίθετα φανέρωνε μια αθωότητα και απόλαυση για τη ζωή καθώς αφηνόταν στους μελωδικούς ρυθμούς της μουσικής.. Ένας στίχος από τους The Grateful Dead νομίζω πως μπορεί να συνοψίσει- αν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο- το μήνυμα που οι χίπηδες ήθελαν να αφήσουν για την ανθρωπότητα. «I have spent my life seeking all that’s still unsung. Bent my ear to hear the tune and closed my eyes to see.» Έψαχναν να βρουν αυτό που κανείς μέχρι τότε δεν είχε τολμήσει και που κανείς δεν μπόρεσε να εκφράσει με ένα τραγούδι. Το βρήκαν στην απλότητα και στα λουλούδια. Και το κατάφεραν μόνο κλείνοντας απλά τα μάτια και αφήνοντας τον εαυτό τους να παρασυρθεί από ό, τι ήθελαν να κάνουν χωρίς τύψεις και χωρίς ντροπή και από ό, τι η σημερινή κοινωνία θα χαρακτήριζε παράνομο και ανήθικο. Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει έναν νέο και μια νέα να ζηλέψουν την εποχή των hippies περισσότερο από αυτό;

Γενναίοι στρατηλάτες, λαμπροί ηγεμόνες, ευαίσθητοι καλλιτέχνες, πρωτοπόροι επιστήμονες. ‘Ολοι γνωρίζουμε πόσοι ομοφυλόφιλοι άντρες και γυναίκες έχουν διαπρέψει ως μερικές από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της παγκόσμιας ιστορίας. Λογικό και αναμενόμενο λοιπόν ορισμένοι από αυτούς να έχουν πρωταγωνιστήσει και σε κάποιες από τις πιο σκοτεινές σελίδες της. Απάνθρωπα κτήνη ή θύματα της ομοφοβικής κοινωνίας στην οποία έζησαν; Τα συμπεράσματα είναι δικά σας!

Ίππαρχος Τύρρανος της αρχαίας Αθήνας μαζί με τον αδελφό του Ιππία, o ‘Ιππαρχος προσπάθησε να κλέψει τον νεάρό και αριστοκρατικό Αρμόδιο μέσα από την αγκαλιά του εραστή του Αριστογείτονα . Όταν όμως ο Aρμόδιος αρνήθηκε να ενδώσει στις ανήθικες προτάσεις του, ο Ίππαρχος δεν δίστασε να συκοφαντήσει την αδελφή του διαδίδοντας ότι δεν ήταν αρκετά παρθένα για να συμμετέχει στην πομπή των Παναθηναίων. Τέτοια φαρμακογλώσσα! Για να ξεπλύνει την ντροπή το θιγμένο ζευγάρι δολοφόνησε τον Ίππαρχο κατά τη διάρκεια της πομπής. Παρόλο που κανείς από τους δυο τους δεν είχε καλό τέλος (ο Αρμόδιος σκοτώθηκε επί τόπου από τους μπράβους του Ιππία και ο Αριστογείτων βασανίστηκε μέχρι θανάτου) έμειναν για πάντα στη μνήμη των δημοκρατικών αθηναίων ως οι «Τυρρανοκτόνοι».



Αυτοκράτορας Νέρων ‘Οσο η Ρώμη καιγόταν εκείνος έπαιζε το βιολάκι του. Ευνούχισε ένα αγόρι (το Σπόρο) και στη συνέχεια τον παντρεύτηκε σε μια λαμπρή τελετή με πλουμιστό νυφικό και την μπάντα της Ρώμης να παιανίζει. Ανάγκασε το διάσημο φιλόσοφο και δάσκαλό του Σενέκα να αυτοκτονήσει. ‘Εκλεψε στους Ολυμπιακούς Αγώνες και σπατάλησε τον κρατικό προϋπολογισμό σε όργια και θεάματα στην αρένα. Σκότωσε τον ετεροθαλή αδελφό του (για να του φάει το θρόνο) αλλά και την ίδια του τη μητέρα (την Αγριππίνα) επειδή αντιδρούσε στο γάμο του με την εξώλης και προώλης Ποππαία. Την ίδια του τη μανούλα! Δηλαδή πόσο πιο κακιασμένος μπορεί να γίνει κανείς;


Πάπας Παύλος Β’ Ο ποντίφικας που πολέμησε όσο λίγοι τους ουμανιστές λόγιους της Αναγέννησης είχε και αυτός τις αδυναμίες του: ‘Οπως και ο Νέρωνας σπατάλησε κι αυτός τεράστια ποσά από τον κρατικό κορβανά σε λούσα και πανηγύρια. Ήταν τόσο έκφυλος και διεστραμμένος που έβαζε τη φρουρά του να συλλαμβάνει τα καλύτερα τεκνά της Ρώμης γιατί του άρεσε να παρακολουθεί την ώρα που τα βασάνιζαν! Ο ίδιος άφησε την τελευταία του πνοή στο κρεβάτι την ώρα που έβγαζε τα μάτια του με μπρατσωμένο νεαρό. Οι διάδοχοί του βρήκαν στα ιδιαίτερα διαμερίσματα του Παύλου Β’ τέτοιο πλούτο από κοσμήματα και συνολάκια υψηλής ραπτικής που ένας από αυτούς του έβγαλε το παρατσούκλι «Κυρία του Ελέους».

Νικολάι Γιετσόφ Πρωτοπαλίκαρο του Στάλιν κατά τη χειρότερη περίοδο της σταλινικής τρομοκρατίας, ο Γιετσόφ μπόρεσε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να αντικαταστήσει τον προηγούμενο αρχηγό των σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών τον οποίο και εκτέλεσε. Θανατηφόρα αποτελεσματικός, τα επόμενα δύο χρόνια (1936-1938) οδήγησε άλλους 700 χιλιάδες συμπατριώτες του στο εκτελεστικό απόσπασμα. Δεν άργησε όμως να το πληρώσει πολύ ακριβά και να έχει την ίδια τύχη με τον προκάτοχό του. Αφού έπεσε και ο ίδιος σε δυσμένεια και μην αντέχοντας τα βασανιστήρια, δέχτηκε όλες τις κατηγορίες που του αποδόθηκαν. Ανάμεσά τους ήταν και η κατηγορία της ομοφυλοφιλίας αφού από ό,τι φαίνεται διασκέδαζε και σε άλλα λουτρά εκτός από τα λουτρά αίματος!


Ερνστ Ρεμ Ο επικεφαλής των περιβόητων «Ταγμάτων Εφόδου» του ναζισμού πίστευε ότι οι «θηλυπρεπείς» ομοφυλόφιλοι πρέπει να θανατώνονται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά οι πιο βαρύμαγκες όπως ο ίδιος ήταν προορισμένοι να γίνουν η ελίτ του νέου γερμανικού έθνους στα πρότυπα των αρχαίων σπαρτιατών και του Ιερού Λόχου της Θήβας. Ο Ρεμ κατάφερε να αποκτήσει τόση δύναμη και επιρροή μέσα στο ναζιστικό κόμμα που ο Χίτλερ αποφάσισε τελικά να τον βγάλει από τη μέση κατά τη «Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών». Αργότερα ο Φίρερ δικαιολόγησε τις ενέργειές του λέγοντας ότι με αυτό τον τρόπο ξερίζωσε «τον καρκίνο της ομοφυλοφιλίας» από το ναζιστικό κόμμα.



Ρόι Κον Δικηγόρος και στενός συνεργάτης του παρανοϊκού γερουσιαστή Τζο Μακάρθι, ο Ρόι Κον πρωταγωνίστησε στην αντικομμουνιστική υστερία που κατέλαβε την Αμερική κατά τη δεκαετία του 50. Δεν σταμάτησε όμως εκεί αλλά ξεκίνησε και δεύτερο κυνήγι μαγισσών, αυτή τη φορά εναντίον των ομοφυλόφιλων δημόσιων υπαλλήλων τους οποίους θεωρούσε «μαριονέτες των κομμουνιστών», «ευάλωτους σε εκβιασμούς» και «επικίνδυνους για την εθνική ασφάλεια». Το αποτέλεσμα ήταν να απολυθούν περισσότεροι από 200 άνθρωποι αλλά ο Κον είχε ξεχάσει μια σημαντική λεπτομέρεια: ανήκε και ο ίδιος τους ανθρώπους που καταδίωκε. Πέθανε από Aids το 1986 αλλά επέμενε μέχρι το τέλος ότι έπασχε από καρκίνο.



Δρακουμέλ Από τότε που πήρε πρέφα πόσο καλά περνάνε μεταξύ τους τα Στρουμφάκια στο Στρουμφοχωριό δεν έχει σταματήσει ούτε στιγμή τις απεγνωσμένες προσπάθειες να τα κάνει δικά του. ‘Η έστω να τους κόψει τη διασκέδαση αφού ο ίδιος υπήρξε άτυχος στον έρωτα και κατέληξε να γεράσει μόνος μέσα στον πύργο του παρέα με την γκρινιάρα και δύστροπη Ψιψινέλ. Δικαιολογημένα λοιπόν λυσσάει και αφρίζει από τη ζήλια του. Σε κάποια μεταγενέστερα επεισόδια απέκτησε και ένα νεαρό βοηθό που είχε φάει αποβολή από τη σχολή των μάγων. Σύμφωνα με τις σχετικές φήμες, η σχέση τους είναι κάτι περισσότερο από απλά επαγγελματκή.


Σέσιλ Ρόουντς Ο στυγνός βρετανός αποικιοκράτης είχε και μια πιο ευαίσθητη πλευρά και συγκεκριμένα έτρεφε ιδιαίτερη αδυναμία για τα ξανθά πιπίνια της Αρείας φυλής. Και αυτό ήταν κάτι που όπως θα δούμε στιγμάτισε την καριέρα του. Υπήρξε τόσο ψωνισμένος και μεγαλομανής που όταν κήρυξε την ανεξαρτησία της αποικίας του από τη Βρετανία αποφάσισε να της δώσει το όνομά του: Ροδεσία. Επί των ημερών του το μοναδικό δικαίωμα που είχαν οι μάυροι κάτοικοι της Ροδεσίας ήταν να δουλεύουν δωρεάν στις φυτείες και τα ορυχεία των λευκών και γενικώς να ικανοποιούν κάθε τους επιθυμία. Είπαμε, ο ίδιος προτιμούσε τους ξανθούς αλλά φρόντιζε και για τις ανάγκες των άλλων.


‘Αντριου Κιουνάναν Πρώην μοντέλο και συνοδός ευκατάστατων κυρίων, το καλοκαίρι του 1997 ο Κιουνάναν σκότωσε μέσα σε τρεις μήνες πέντε πρώην πελάτες του σε πέντε διαφορετκές πόλεις της Αμερικής. ‘Εγινε ο νο.1 καταζητούμενος του FBI αλλά η αστυνομία δεν πρόλαβε να τον συλλαβει πριν βάλει ο ίδιος τέρμα στη ζωή του μέσα σε ένα σκάφος αγκυροβολημένο στον κόλπο του Μαϊάμι. Καθώς άφησε πίσω του ελάχιστα στοιχεία και δεν λήστευε τα θύματά του κανείς δεν γνωρίζει ακόμα τα κίνητρα της δολοφονικής του μανίας. ‘Ολοι γνωρίζουν όμως το πιο διάσημο θύμα του: τον ιταλό σχεδιαστή Τζιάνι Βερσάτσε που πυροβόλησε και σκότωσε έξω από την έπαυλή του στο Μαϊάμι. Αυτή η πράξη του κάνει τον Κιουνάναν ένοχο για το βαρύτερο έγκλημα που μπορεί να διαπραξει ποτέ ένας γκέι: το έγκλημα κατά της μόδας.


Γιαροσλάβ Καζίνσκι Πρώην πρωθυπουργός της Πολωνίας και δίδυμος αδελφός του σημερινού προέδρου της χώρας. Με το που ανέλαβε την εξουσία έδωσε εντολή στον υπουργό Παιδείας να απαλλάξει όλα τα σχολεία της Πολωνίας από τους ομοφυλόφιλους δασκάλους. Σκοπός του όπως δήλωσε ήταν να να σταματήσει την «ομοφυλοφιλική προπαγάνδα» καθώς «καμία κοινωνία δεν έχει συμφέρον να αυξήσει τον αριθμό των ομοφυλόφιλων»! Η απόφαση αυτή προκάλεσε τις αντιδράσεις της Ευρωπαϊκής ‘Ενωσης αλλά και σκωπτικά σχόλια αντιπάλων του όπως ο πρώην πρόεδρος Λεχ Βαλέσα που δεν παύουν να θυμίζουν με νόημα ότι ο Γιαροσλάβ παραμένει ανύπαντρος και μένει ακόμα στο σπίτι της μητέρας του. Σύμφωνα μάλιστα με δημοσιεύματα του τύπου, οι πολωνικές μυστικές υπηρεσίες είχαν ξεκινήσει έρευνα για να διαπιστώσουν κατά πόσο ο Γιαροσλάβ έχει μακροχρόνια σχέση με άλλον άντρα.



‘Αλαν Τσέιμπερς Αμερικάνος ιερωμένος και πρόεδρος της μεγαλύτερης παραεκκλησιαστικής οργάνωσης της Αμερικής που ασχολείται με τη «θεραπεία» των ομοφυλόφιλων. Μπορεί ο Τσέιμπερς να έχει ξεκινήσει μια ολόκληρη βιομηχανία εκμετάλλευσης δυστυχισμένων ανθρώπων στους οποίους υπόσχεται ότι θα θεραπεύσει το «πάθος» τους, θα τους «αλλάξει» και θα τους βάλει στον «ίσιο δρόμο». Ο ίδιος όμως μάλλον δεν αποτελεί το καλύτερο παράδεγμα για την επιτυχία της περίφημης «θεραπείας». Αν και σήμερα είναι παντρεμένος με γυναίκα και τρία παιδιά όπως λέει ο ίδιος, «δεν θεωρώ τον εαυτό μου πρώην ομοφυλόφιλο. Οι ομοφυλοφιλικές επιθυμίες δεν σε αφήνουν τόσο έυκολα, πρέπει να παλεύεις συνέχεια για να μπορέσεις να κυριαρχήσεις πάνω τους». Καλή επιτυχία πάτερ Τσέιμπερς!
topaliatzidiko.blogspot.com

topaliatzidiko.blogspot.com

Το Jukebox είναι ένα ημιαυτόματο μηχάνημα αναπαραγωγής μουσικής. Πήρε τ' όνομά του από την λέξη jook ή juke, που στην αφροαμερικάνικη αργκό σημαίνει χορός, πανδαιμόνιο, και τη λέξη box, που σημαίνει κουτί.

Δημιουργός του ήταν ο Λούις Γκλας, ένα τοπικό στέλεχος της «Τζένεραλ Ηλέκτρικ». Μέσα σε ξύλινο κουτί τοποθέτησε ένα φωνογράφο Έντισον με 4 ακουστικούς σωλήνες και μία υποδοχή για νομίσματα. Ο καθένας με 5 σεντς μπορούσε να ακούσει το αγαπημένο του τραγούδι.

Το πρώτο τζουκ-μποξ τοποθετήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 1889 σ' ένα σαλούν του Σαν Φρανσίσκο, εντυπωσιάζοντας τους θαμώνες του.

Στις αρχές του 20ου αιώνα οι κύλινδροι αντικαθίστανται από πλάκες γραμμοφώνου και αργότερα με δίσκους 45 στροφών. Το 1927 γίνεται ηλεκτρικό.








http://2.bp.blogspot.com/_l0idxT_yPgg/SuV_-yejwuI/AAAAAAAAC3Q/WHI_-taJ2t8/s200/History_Wurlitzer_780_1941_.jpg

http://3.bp.blogspot.com/_l0idxT_yPgg/SuWACE7T_cI/AAAAAAAAC3Y/fLebeoY1-Ec/s200/jukeboxfirst-full%3Binit_.jpg