Δεν υπάρχει κρίση.

"Τι ανοησίες..." μούγκρισε ο Αγαμέμνων Βολεμένος και έσβησε την τηλεόραση.
"Πού την είδανε την κρίση οι υπερβολικοί;" είπε σαν να ρωτούσε τον εαυτό του και πήρε στα χέρια του το περιοδικό "Γιωτ και Κότερα".
Έκατσε αναπαυτικά στη μαύρη, δερμάτινη πολυθρόνα και πήρε ένα πούρο αβάνας από το εβένινο κουτάκι πάνω στο τραπεζάκι.
Άνοιξε το περιοδικό και πήρε τα χέρια του το χρυσό κινητό του, περιορισμένο συλλεκτικό μοντέλο της Nokia.
Η Ιμέλντα, η Φιλιππινέζα οικιακή βοηθός μπήκε δειλά στο γραφείο του. Τα γοργά της βήματα πνίγηκαν στο παχύ, περσικό χαλί, καθώς περνούσε μπροστά από το αναμμένο τζάκι, πάνω από το οποίο δέσποζε το κεφάλι της λευκής τίγρης.
"Κύριε, το μαγείρισσα ρωτάει αν θα φάει και το κυρία μαζί σας" ρώτησε σκύβοντας το κεφάλι.
"Η κυρία σου είναι στο κομμωτήριο και μετά θα πάει στο σπα. Απ' ό,τι μου είπε, μετά θα φάει στη Λέσχη" απάντησε εκείνος πληκτρολογώντας ένα νούμερο στο κινητό.
"Να πω στο μαγείρισσα να σερβίρει τώρα τον αστακό;" ρώτησε ξανά η Ιμέλντα.
"Όχι, δεν πεινάω." είπε εκείνος ενοχλημένος. "Πες της να τον πετάξει και να με αφήσετε στην ησυχία μου!"
Η μικροκαμωμένη Φιλιππινέζα βγήκε το ίδιο γοργά και έκλεισε πίσω της τη βαριά, δρύινη πόρτα.
Ο Αγαμέμνων έβαλε το κινητό στο αυτί και πήρε μια ρουφηξιά από το πούρο.
"Εδώ Αγαμέμνων Βολεμένος" είπε με πυγμή και σιγουριά. "Τελικά αποφάσισα. Θα αγοράσω το Riva 68 Ego. Μου άρεσε το όνομά του. Πόσα μέτρα είναι; Χμ... Τέλος πάντων, καλά είναι και τα 21. Θα κανονίσει την πληρωμή ο προσωπικός βοηθός μου."
Έκλεισε το τηλέφωνο, πέταξε το περιοδικό στην άκρη και ρούφηξε απολαυστικά το πούρο του.
"Κρίση..." μουρμούρισε ενοχλημένος. "Συνεχώς φέρνουν την καταστροφή αυτοί οι δημοσιογράφοι! Για ποια κρίση μιλάνε; Οι δουλειές μου ποτέ δεν πήγαιναν καλύτερα."
Η πόρτα χτύπησε. Εμφανίστηκε ο βοηθός του Αγαμέμνονα.
"Ήρθες επιτέλους; Στην επόμενη καθυστέρηση να αρχίσεις να ψάχνεις για δουλειά!" είπε βροντερά ο Βολεμένος και σηκώθηκε. "Αύριο θα πας να κανονίσεις την αγορά του σκάφους μου. 1.500.000 ευρώ συμφωνήσαμε. Και να ακυρώσεις και το ραντεβού μου με τον Υπουργό, την όρεξή του είχαμε. Τώρα που καπάρωσα την επιχορήγηση, δεν τον χρειάζομαι πλέον, άστον να περιμένει τη μίζα του."
Ο βοηθός έσκυψε το κεφάλι και έφυγε, ενώ ο Αγαμέμνων Βολεμένος στάθηκε μπροστά στο παράθυρο της έπαυλης και κοίταζε αφηρημένα τον σωφέρ που γυάλιζε την ασημένια Bentley.
Σαν να τον τσίμπησε μύγα, άνοιξε το παράθυρο και φώναξε θυμωμένος: "Την Jaguar είπα να γυαλίσεις, κρετίνε! Όλα μόνος μου πρέπει να τα κάνω εδώ πέρα;"
Έκλεισε το παράθυρο, έσβησε το πούρο και βγήκε από το δωμάτιο. Διέσχισε την αχανή σάλα με το μαρμάρινο πάτωμα και τα γλυπτά και ανέβηκε τη μεγάλη σκάλα που οδηγούσε στους πάνω ορόφους. Μία καμαριέρα εμφανίστηκε στον διάδρομο.
"Να μη με ενοχλήσει κανείς!" της είπε αυστηρά. "Θα πάρω το μπάνιο μου!"
Λίγο αργότερα, ήταν ξαπλωμένος αναπαυτικά στη μπανιέρα με τις χρυσές βρύσες και απολάμβανε ένα ποτήρι κονιάκ Κλο Ντι Γκριφιέ του 1788 που είχε αγοράσει για μόλις 3500 ευρώ πέρσι, σε μία δημοπρασία στο Παρίσι.
"Κρίση..." είπε γελώντας. "Είναι δυνατόν να μιλάνε για κρίση; Έχουν έρθει να δούνε πώς ζω;" είπε και άρχισε να γελάει δυνατά, σχεδόν υστερικά.
Το γέλιο του κάλυψε τον θόρυβο έξω από την πόρτα του πολυτελούς μπάνιου, εκεί όπου είχαν αρχίσει να μαζεύονται σιγά σιγά οι υπάλληλοί του, με βλέμμα σκοτεινό.
Η Ιμέλντα, κρατώντας στα χέρια της ένα βαρύ, πέτρινο γλυπτό, η μαγείρισσα με ένα ανοξείδωτο, κοφτερό μαχαίρι για μπριζόλα, ο προσωπικός βοηθός με ένα μακρύ σύρμα ανάμεσα στα δάχτυλα και ο σωφέρ με τον γρύλλο...
Ο Αγαμέμνων Βολεμένος θα γνώριζε από πρώτο χέρι την κρίση...

http://peslac.pblogs.gr/2010/03/den-yparhei-krish.html