Σε αγαπώ, Ελλάδα, αλλά άντε πνίξου...

Ξέρω ότι στην αγάπη δεν χωρούν δοσοληψίες και παζάρια...
Αγαπάς τον άλλο γιατί το θέλεις και γιατί έτσι νιώθεις, δεν το κάνεις επειδή σε αγαπά κι εκείνος ή περιμένεις κάτι σε αντάλλαγμα.
Αλλά όταν η αγάπη σου δεν βρίσκει ποτέ ανταπόκριση, όσο να'ναι, σε παίρνει το παράπονο κι ας μην το θες.
Κι εγώ βαρέθηκα να σε αγαπώ και να εισπράττω φτύσιμο κατάμουτρα.
Βαρέθηκα να δίνω συνεχώς και να μην παίρνω ούτε το ελάχιστο, ούτε ένα απλό "ευχαριστώ".
Είσαι πολύ σκρόφα, Ελλάδα.
Κοιτάς την πάρτη σου, βολεύεις τους δικούς σου και εκμεταλλεύεσαι τους πάντες. Κι όταν δεν έχουν να σου δώσουν τίποτε, επειδή τους τα έχεις ήδη πάρει όλα, τότε γυρνάς την πλάτη και τους δείχνεις την έξοδο. Σαν καμιά πόρνη πολυτελείας που όσο δέχεται χρυσαφικά και γουναρικά, τότε παριστάνει ότι ενδιαφέρεται για σένα.
Αλλά εγώ σιχάθηκα να παριστάνω τον sugar daddy σου!
Σου πληρώνω τους φόρους μου κανονικά τόσα χρόνια.
Είμαι συνεπής στα πάντα, σε λογαριασμούς, σε ωράρια, σε προθεσμίες.
Περιμένω υπομονετικά και αγόγγυστα σε ουρές και ταμεία.
Ακολουθώ πρωτόκολλα, κανόνες, νομοθεσίες και οδηγίες.
Υπομένω γραφειοκρατίες και κωλυσιεργίες.
Καταθέτω ποσοστά από τους μισθούς μου και τις αγορές μου.
Σε υπερασπίζομαι και σε στηρίζω όσο μπορώ.
Και τόσα και τόσα άλλα που χρόνια τώρα καταπίνω και αποδέχομαι.
Και ποιο είναι το αποτέλεσμα;
Μου ζητάς περισσότερα τώρα. Μάλλον, ΑΠΑΙΤΕΙΣ να σου δώσω περισσότερα! Περισσότερα χρήματα, περισσότερο χρόνο, περισσότερη υπομονή! Απαιτείς να θυσιάσω και να δώσω εγώ, για να καλύψω αυτά που δεκαετίες τώρα έτρωγαν εις βάρος μου οι δικοί σου, οι βολεμένοι σου;
Και όλα αυτά για να κυκλοφορώ στον δρόμο νιώθοντας σαν Ευρωπαίος τρίτης κατηγορίας; Για να με χλευάζουν και να γελάνε με εμένα οι υπόλοιποι; Για να ντρέπομαι που είμαι Έλληνας; Για να έχω φτάσει στο σημείο, πρώτη φορά στη ζώη μου, να σκέφτομαι μήπως θα ήταν καλύτερα να σου δείξω εγώ την πλάτη μου;;
Άντε πνίξου, Ελλάδα!
Αλλά δεν φταις εσύ, εγώ φταίω!
Εγώ φταίω που τόσα χρόνια ήμουν το πειθήνιο θύμα σου, επειδή μου κουνούσες μπροστά στα μούτρα το καρότο μίας ελπίδας που δεν επαληθεύτηκε ποτέ.

Της ελπίδας ότι κάποια μέρα θα ήμουν κι εγώ άξιός σου. Ότι θα με θεωρούσες πολίτη σου και όχι αγελάδα για άρμεγμα...

http://peslac.pblogs.gr/2010/03/se-agapw-ellada-alla-ante-pnixoy.html

Αγαπητε μου Γιαννη αναρωτηθκες ποτε μηπως δεν φτανουν αυτα που εκανες για αυτη την Ελλαδα που συζητας.Μηπως ποτε και κανενας δεν την αγαπησε και μηπως και αυτος που την αγαπησε το πληρωσε πολυ ακριβα?????

Φίλε skoufa..Τα γράφω όλα αυτά επειδή αναλογίζομε για το τι έχω κάνει εγώ και άλλοι συνεπείς συμπολίτες μου για την Ελλάδα…
Η αγανάκτηση μου δεν οφείλετε σε προσωπικό επίπεδο, εγώ δόξα τον Θεό με τον αγώνα που έχω κάνει από πολύ μικρός στη ζωή μου, και χωρίς καμία βοήθεια από κανέναν, τα έχω καταφέρει μια χαρά….Και πάντα τυπικός στους φόρους μου και στης υποχρεώσεις μου…Χωρίς να περιαυτολογώ και χωρίς υπερβολή ίσως να είμαι από τους τελευταίους Έλληνες που θα πεινάσουν εάν φτάσουμε σε τέτοιο σημείο …Μέχρι τώρα στην καριέρα μου την πόρτα των τραπεζών την ξέρω μόνο για τις απλές συναλλαγές, που εχω με τους συνεργάτες μου.. Δεν ξέρω τη θα πει δάνειο, και πιστωτική κάρτα……(Αλίμονο από τους ψευτοαριστοκράτες) που έκαναν την ζωή τους με δανικά.
Όμως για να είμαι δίκαιος όπως οφείλω και έχω μάθει, βλέποντας αυτά που γίνονται στην χώρα μου, το όλο σύστημα με αηδιάζει…..Θα μου πεις ποιος φταίει για αυτό;;…Ναι εμείς φταίμε, και υποθηκεύσαμε τα παιδιά μας τα εγγόνια μας και τα δισέγγονα μας, που για να βολευτούμε εμείς αφήσαμε κάποιους αχρείους να μας κυβερνούν όλα αυτά τα χρόνια….
Γι αυτό και εγώ λέω άντε πνίξου Ελλάδα ..γιατί Ελλάδα είμαστε όλοι ΕΜΕΙΣ …

Εφ οσον εσυ με σενα εισαι οκ... ολα καλά!!!